پیامبر انسانیت پشت رُل نیسان
از خانه که بیرون بیایی هر روز، از همان دم در پارکینگ، همان نیسانی که صاف جلوی پارکینگ شما پارک کرده و رفته، یا آن راننده ای که آینه خودرویتان را در پارک شکانده و کمی رنگش را روی بدن ماشینتان جا گذاشته بگیرید… تا آن راننده تاکسی که کرایه را دو برابر حساب می‌کند، یا آن مسافر محترمی که کنار دستتان در اتوبوس بلند بلند با گوشی اش حرف می‌زند و… موضوع برای اعصاب خوردی هست.
در شهر ما، در شهرهای ما دیدن این صحنه ها نه زیاد غریب است و نه زیاد نایاب… اما کنار این آدم ها هستند کسانی که انگار نگهبان انسانیت هستند. انگار مبعوث شدند برای همین کار.
یک تجربه شخصی از همین هفته. حوالی ظهر هندوانه به دست وقتی سوار پرایدم می‌شدم، بلا فاصله بعد از نشستن در ماشین، قبل از بستن در، صدای وحشتناکی آمد، در قفسه یک نیسان وانت که با سرعت از کنارم می‌گذشت هنگام حرکت باز شده و در نیسان به شدت به قسمت بالایی در سمت راننده پراید من خورده بود. در هم کمی کج شد، اما از آن بیشتر استرس آزار دهنده این تصادف بود…
نیسان وانت تا سر خیابان رفت و بعد ایستاد، من هم روشن کردم و تا پشت سرش رفتم؛ پیش داوری ام یک بحث و جدل بود، هرچند خسارت مالی چندانی وارد نشده بود.
راننده که پیاده شد، مردی بود با قد متوسط و قامت سنگین! از آنها که وقتی سوار ماشین می شوند رکاب ماشین را به ناله وا میدارند. کنارم آمد، شر شر عرق می ریخت، ساعت ۲ بعد از ظهر زیر آفتاب و در وانت قطعا خیلی هم گرم است….کمی هم داهنش بو می داد وقتی حرف میزد.
اما کنارم که رسید؛ آماده شده بودم برای جواب دادن به اینکه «هیچی نشده؛ خرجی نداره» یا «چرا حواست نیست» و… که دیدم مرد محترمانه گفت: «واقعا معذرت می خوام، چیزیتون که نشد؟»
چند ثانیه ای ساکت بودم و بعد حیرت صورت را به لبخند تبدیل و گفتم «نه… الحمدلله؛ خدا رو شکر که به آدم نخورد، چی شده؟ قفل در ماشینتون خرابه؟»
توضیح و… به خوش و بش گذشت و بعد محترمانه خداحافظی کردیم و رفت. آدم خوبی بود؛ به ماشینم هم خسارتی وارد نشد، شده باشد هم فدای آن اخلاق قشنگ.
یک جاهایی هم در این شهر بر خلاف عادت، رفتارهای عجیبی می‌بینیم. شاید بدبینانه که نگاهش کنیم باید بگوییم «خب؛ یعنی باید از رفتار محترمانه خوشحال شد؟»
پاسخ این است که بله، اتفاقا باید از رفتار محترمانه خوشحال شد، باید از نگهبانان انسانیت و خلق خوب تشکر کرد، تقدیر باید کرد. یک جاهایی در این شهر آدم هایی هستند که انگار مبعوث شدند برای یادآوری موضوع مهم انسانیت.
بیایید اگر شما هم دیدیدشان، از آنها بابت حسن خلقشان با یک لبخند یا بخشش کوچکی تقدیر کنید، توسعه بدهیم، شاید آنچه در این سال‌ها فراموش شده یکبار دیگر برگدد.
****
منتشر شده در روزنامه قانون
