حراج آنتن رسانه ملی، قسمت دوم: تخمین منابع مالی
لینک های دانلود با کیفیت:
صدا و سیما با این توضیح که بودجه عمومی کفاف دخل و خرجش را نمیدهد، از مدت ها قبل آگهی فروشی کرده و همان طور که در ویدئوی قبلی (اینجا ببینید) مشاهده کردید به صورت رسمی و قراردادی تحت عنوان “برنامه مشارکتی” اقدام به آنتن فروشی هم میکند.
آگهی گرفتن این سازمان تا جایی پیش رفته که حتا شرکت های کارگزار صدا و سیما تعرفه حضور در شبکه خبر را هم منتشر میکنند.
در سایر کشورهای دنیا وقتی سازمانی از محل دولتی پول دریافت میکند، گزارش مفصلی نیز از دخل و خرجش ارایه میدهد، سیمای ملی ما هم از شهروندان پول دریافت میکند، اما چون در ایران چیزی شبیه صورت مالی این سازمان در اختیار ما نیست، ناچاریم خودمان تخمین بزنیم.
اجازه دهید یک حساب و کتاب سر انگشتی داشته باشیم. در گزارش های زیادی قبل از این، گفته شده “محاسبه درآمد صدا و سیما از آگهی هاش ممکن نیست” این کار به خاطر مشخص نبودن تایم ، طبقه ، قیمت اگهیو فاکتورهای دیگر کمی سخت است، اما میتوان تخمین زد.
برای این کار یک روز عادی وسط هفته را در نظر میگیریم؛ یعنی روز سه شنبه نوزدهم خرداد همین امسال.
از ساعت ۷ صبح تا ساعت ۱۲ شب حدودا ۲۰ بار در شبکه سوم صدا و سیما آگهی پخش شده . همچنین سه برنامه مشارکتی رسمی هم با آرم برنامه مشارکتی پخش شده است. این آگهی ها قبل یا بین برنامه های صبحگاهی، سریال شمعدونی، سلامت باشید و حتا سمت خدا و…. پخش شدند.
جمع اگهی های پخش شده در این روز حدودا یک ساعت و ده دقیقه یا ۴ هزار و ۲۹۲ ثانیه بوده است.
ما جدول قیمت آگهی ها برای سال ۹۴ را هم در اختیار داریم. بر اساس ماده ۱۵ نرخ پایه آگهی ها از هر ثانیه ۱۰۰ هزار تومان شروع و تا طبقه ۳۵ که ۷ میلیون و ۴۱۰ هزار تومان است پیش میرود. پایه آگهی ها بر اساس نوع فعالیت مشتری تعیین میشود.
فایل کامل ضوابط و مقررات پخش آگهی در صدا و سیما برای سال ۱۳۹۴ را میتوانید از اینجا دانلود کنید
در اینجا میانگین قیمت پایه این ۳۵ طبقه را در نظر میگیریم که برابر هر ثانیه ۲ میلیون و ۸۷۱ هزار تومان است . حالا این رقم را در ۴ هزار و ۲۹۲ ثانیه روز سه شنبه ضرب کنیم، به رقم ۱۲ میلیارد و ۳۰۰ میلیون تومان خواهیم رسید.
ممکن است گفته شود برخی از این آگهی ها با تخفیف محاسبه شدند. بسیار خب؛ ۳۰ درصد عدد فوق را بابت تخفیف کنار میگذاریم.
به عدد ۸ میلیارد و ۶۰۰ میلیون تومان میرسیم، حالا ۱۴ درصد این رقم را که سهم شرکت های تبلیغاتی است را کنار بگذاریم . به رقم ۷ میلیارد و ۴۰۰ میلیون تومان خواهیم رسید.
در این محاسبه سه برنامه مشارکتی “بهونه” به سفارش “شیبابا” آشپزخانه شماره سه به سفارش “داتیس”و برنامه سفارشی وزارت راه که در روز ۱۹ خرداد پخش شدند را در نظر نمیگیریم.
سال ۳۶۵ روز است، فرض کنیم در سال روی هم یک هفته تلویزیون به دلایل مناسبتی اگهی پخش نکند، با این حساب در یک سال درامد فقط شبکه سه حدودا ۲ هزار و ۶۵۰ میلیارد تومان خواهد بود!
از ۱۳ شبکه تلویزیون اگهی های بازرگانی پخش میشود. رقمی که در مورد شبکه سه و در ۱۹ خرداد تخمین زده شد به یک روز عادی اختصاص داشت. طبیعتا در مناسبت ها مثل عید نوروز، اعیاد مذهبی( که اگهی های تبریک بیشتر میشوند)، قبل از بازگشایی مدارس، شب عید، قبل از فصل سرما و…. یا پخش زنده فوتبال درامد صدا و سیما به صورت قابل توجهی افزایش پیدا میکند.طوری که رسانه ها از ارقام نجومی صحبت میکنند. اما همه اینها را کنار میگذاریم تا عدد تخمینی واقعی تر باشد
۲ هزار و ۶۵۰ میلیارد تومان درامد تقریبی سالانه شبکه سه را در ۱۳ شبکه زیر نظر اداره کل بازرگانی سیما ضرب کنیم. رقمی بیش از ۳۴ هزار میلیارد تومان خواهد بود.
ممکن است گفته شود این محاسبات از اساس اشتباه هستند! بسیار خب؛ درباره قیمت آگهی ها شاید تردید ایجاد شود، اما در مورد زمان آنها میتوان تخمین درستی داشت!
اگر هر شبکه طی روز فقط ۶۰ دقیقه آگهی پخش کند و یک هفته در سال را هم حذف کنیم، بازهم تلویزیون سالانه حدود ۱۷ میلیون ثانیه اگهی پخش میکند.
نیمی از هزینه های سازمان هر سال در قانون بودجه مشخص و نیم دیگر از طریق درامد زایی تامین میشود. در قانون بودجه امسال سهم صدا و سیما نزدیک هزار میلیارد تومن بوده، بنابراین سازمان هزار میلیارد هم باید درآمد زایی داشته باشد.
حال اگر بابت این۱۷ میلیون ثانیه تنها هزار میلیارد تومان دریافتی صدا و سیما باشد، یعنی قیمت پایه آنتن رسانه ملی برای هر ثانیه تنها ۶۰ هزار تومان است؟ این عدد وقتی معنا دار میشود که توجه داشته باشید قیمت کوچک ترین کادر آگهی روزنامه همشهری ۵ میلیون تومان است!
طبقه قانون ، امسال سهم صدا و سیمای ایران از بودجه عمومی کشور نزدیک به هزار میلیارد تومان ذکر شده است. البته دولت ابتدا در لایحه این سهم را ۸۹۰ میلیارد تومان در نظر گرفته بود که در مجلس ۷۰ میلیارد به رقم دولت اضافه شد.
این سازمان برابر همین مبلغ نیز باید درآمد زایی داشته باشد که جمعا به حدود دو هزار میلیارد تومان میرسد. ما اگر همین ۲ هزار میلیارد را هم در نظر بگیریم بازهم برای یک رسانه عدد بزرگی به نظر میرسد. سی ان ان را حتما میشناسید. طبق مطلبی که در یو اس ای تودی منتشر شده، بودجه سالانه این غول رسانه ای جهان که در بیش از ۲۱۲ کشور و منطقه کره خاکی مخاطب دارد ۷۵۰ میلیون دلار است. (منبع: اینجا کلیک کنید) این رقم به تومان چیزی نزدیک به ۲ هزار میلیارد تومان است. به نظر شما لا اقل از نظر تعداد مخاطب، سی ان انی که ۱۰۰ میلیون مشترک تنها در خود ایالات متحده دارد و صدا و سیمای ایران قابل مقایسه هستند؟
اواخر سال قبل بحث مفصلی بین رسانه ها و صدا و سیما درگرفته بود. خبری منتشر شد که صدا و سیما از دولت درخواست ۱۰۰ میلیارد کمک نقدی کرده است. پس از آن خبر دیگری منتشر شدکه این سازمان مبلغ یک میلیارد و سیصد میلیون دلار از صندوق توسعه ملی، خواسته تا به مشکلات مالی این سازمان پایان دهد. البته بلافاصله پس از انتشار این اخبار روابط عمومی این سازمان طی تکذیبیه ای شدید (منبع: اینجا کلیک کنید) اظهار داشت حتا یک ریال کمک، از دولت دریافت نکرده و گرفتن کمک های ارزی نیز از قدیم برای “بهبود بخشی سیگنال رسانی و مسائل فنی”مرسوم بوده است. ….