Amirhadi Anvari

نگاهی به موضع اخیر دولت هندوستان در قبال ایران و تشدید تحریم ها علیه کشورمان

هندوستان که در حال تبدیل شدن به یکی از قدرت های اقتصادی جهان است، همواره به ایالات متحده به عنوان حامی بالقوه در صورت بروز هرگونه مناقشه مرزی با چین نگاه می کند، از سوی دیگر مناسبات اقتصادی خوبی نیز با ایالات متحده دارد. اما از سوی دیگر، ایران کشوری ست با ذخائر غنی انرژی که به هندوستان نزدیک است و هندی که در حال صنعتی شدن است به انرژی نیاز دارد. با این حال این کشور در سال گذشته، به شدت صادرات خود به ایران را کاهش داده است.

درست یک روز پیش از پایان تعطیلات نوروزی در ایران، دولت هند تحریم های تجاری علیه ایران را تشدید کرد. خبری که رسانه ها به خاطر تعطیلات نوروز نتوانستند به آن بپردازند.

به گزارش خبرگزاری “پرس تراست آو ایندیا”، دولت هند اول آوریل سال جاری با تغیراتی در سیاست تجارت خارجی این کشور، بازرگانان هندی را از داد و ستد با ایران در زمینه برخی مواد و تجهیزات منع کرده است.

گفته شده است این اقدام دولت هند در راستای  قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنیت سازمان ملل مبنی بر تشدید حریم بین المللی علیه ایران صورت گرفته است.با این تصمیم جدید دولت هند، بازرگانان هندی در داد و ستد با ایران محدودتر شدند.

دولت هند با این تحریم اصولا بازرگانان خود را در تجارت با ایران محدود کرده است. هند در حالی چنین وضعیتی را برای بازرگانان خود به وجود آورده که لااقل در سال ۸۹، تراز تجاری ایران و هند به نفع ایران سنگینی میکرد. آنها واردات کالا از ایران را محدود نکردند، بلکه صادرات کالا به ایران را محدود ساختند.

در چنین شرایطی و زمانی که این ایران است که تراز تجارت به نفعش سنگینی میکند، طبیعیست که از این تحریم ایران ضرر چندانی نخواهد کرد. سال گذشته نیز کشور “گامبیا” اعلام کرده بود که ایران را تحریم میکند؛ موضوعی که بیشتر به یک شوخی شبیه بود. اگرچه ادعای چنین کشورهایی  با توجه به ارزش مبادلات نمی تواند به لحاظ اقتصادی برای کشورمان نگرانی ایجاد نماید، اما شاید بد نباشد که مسئولان، کشورمان را در شرایطی قرار ندهند که امثال گامبیا و هند ادعای تحریم ایران را داشته باشند.

سابقه تحریم و ضد تحریم هندی!

ظاهرا هندی ها خیلی احساساتی هستند. ابتدا تصمیمی را اعلام میکنند و بعد خودشان راه دور زدن تصمیم خود را پیشنهاد می دهند. بهتر نیست ابتدا خوب به منافعشان فکر کنند و بعد اظهار نظر رسمی کنند!

هندوستان پیشتر هم سابقه چنین رفتارهایی را داشته، در سال گذشته ابتدا بانک مرکزی هند اعلام کرد که مشکلاتی را در سر راه مبادلات تجاری با ایران ایجاد خواهد کرد، به فاصله کمی ا ان اظهار نظر نسنجیده، هندی ها  متوجه شدند که برا تامین انرژی به مشکل برخواهند خورد، چراکه ایران دومین صادر کننده انرژی به کشور هندوستان به شمار می رود.

بعد از اینکه به ادعای خودشان، ایران را تحریم کردند، خود پا پیش گذاشتند تا موانع تحریمی که خودشان کردند را برطرف سازند. هندی ها از آنجا که به نفت ایران محتاج بودند، خود پیشنهاد دادند یک بانک واسطه شود تا بتوانند مثل قبل از نفت ایران استفاده کنند.

حالا مشخص نیست با این سابقه، هند بر چه اساسی بار دیگر اظهار نظر نسنجیده ای را مطرح ساخته است.

هند پس از چین و ژاپن، سومین قدرت اقتصادی در آسیا به شمار می رود. هند یکی از پایه‌های سیاست نگاه به شرق محسوب می‌شود که جمهوری اسلامی، آن را به عنوان یک اصل در سیاست خارجی خود قرار داده تا در مقابل غرب جایگزین داشته باشد. با این اقداماتی که هند در سال های اخیر انجام داده است، می‌توان گفت سیاست نگاه به شرق بیش از پیش به محاق می‌رود.

در واقع هند، تکنولوژی خاصی نداد که ایران محتاج به آن باشد و اگر رابطه ای هم بوده است،  در راستای سیاست های نگاه به شرق جمهوری اسلامی ایران بوده، اگرنه کشورهای جایگزین پرشماری برای هند روی میز ایران می تواند قرار گیرد. نزدیک ترین آنها کشور شرقی دیگر چین است، که اتفاقا هند نگاه زیاد مثبتی به آن ندارد!

هند هشتمین شریک اقتصادی ایران است و سهم آن از روابط تجاری ایران با جهان طبق آخرین آمارها بیش از ۵ درصد بوده است. هندوستان که کشوری شرقی به شمار می رود در حالی ایران را تحریم کرده، که قدرت های اقتصادی غربی نظیر آلمان، ایتالیا و فرانسه، هر ساله میزان وارداتشان به کشورمان را افزایش می دهند. اگر چه آنان خود وضع کننده تحریم ها علیه ایران هستند، اما با هزار و یک راه جایگزین در بازار ایران حضور دارند. هندی ها در حالی این تصمیم احساسی را اعلام کردند که ایالات متحده امریکا که هند برای خوش آمد آن، اعلام کرده است تحریم ها علیه ایران را تشدید می کند، کشوریست که با جمهوری اسلامی ایران، همین حالا رابطه تجاری “مستقیم” دارد!

اگر این تصمیم هند باشد، ایران به سرعت می تواند کشوری دیگر را جایگزین هند کند. پیش از این نیز با افزایش رفتار های غیر دوستانه امارات، جمهوری اسلامی تصمیم گرفت تا با اتخاذ تصمیماتی در حد کلان، اماات را از بازار ایران تحریم نماید.

در سال ۸۹، برای اولین بار در دهه ۸۰، تراز تجاری ایران و هند به نفع ایران سنگینی کرد.

رابطه تجاری ایران و هند

بر اساس آخرین آمارها ارزش کل مبادلات تجاری ایران و هندوستان در سال گذشته برابر با ۲ میلیارد و ۷۹۶ میلیون و ۳۳۱ هزار میلیون دلار بوده است. این به آن معناست که هندوستان هشتمین شریک تجاری بزرگ کشورمان به شمار می رود.

ارزش مجموع مبادلات تجاری ایران و جهان از ابتدا تا بهمن ماه ۱۳۸۹، برابر با ۸۱ میلیارد و ۹۷۱ میلیون و ۵۳۵ هزار دلار بوده است، بنابراین سهم هندوستان از مبادلات تجاری ایران و جهان برابر ۴/۳(۳ممیز۴) درصد بوده است.

واردات ما از هند در سال گذشته، در  مقایسه با مدت مشابهش در سال ۱۳۸۸، برابر ۳۹/۳۲(۳۲ممیز۳۹) درصد کاهش داشته است. این درحالیست که به واردات کشور در بازه زمانی مورد ذکر حدود ۱۸ درصد افزایش داشته است!

در مقابل کاهش وارداتمان از هند، از ابتدا تا بهمن ماه ۱۳۸۹، مجموعا ۴ و نیم میلیون تن کالا از ایران به هندوستان به ارزش یک میلیارد و ۶۵۰ میلیون و ۸۸۰ هزار دلار صادر شده است. این به آن معناست که صادرات ایران به هندوستان در این دوره زمانی در  مقایسه با مدت مشابه سال ۱۳۸۸ برابر با ۵۸/۴۶ (۴۶ممیز ۵۸) درصدرشد داشته است. این در حالیست که میانگین رشد صادرات ایران در مدت مورد ذکر حدود ۲۵ درصد بوده است.

تمام اینها به آن معناست که در یک نگاه کلی، این ایران بوده که در سال ۱۳۸۹، از رابطه تجاری با هند سود برده است.

مبادلات تجاری ایران و هند از ابتدا تا بهمن ۱۳۸۹ دز یک نگاه(برای دیدن جدول در ابعاد وافعی روی آن کلیک کنید)

عمده کالاهای وارداتی ایران از هندوستان عبارت است از: برنج، محصولات آهنی(مثل لوله یا ورق آهن)، الکترودهای ذغالی، چای و… در مقابل از ایران به هند، مواد شیمیایی، اقلام نساجی و گاز و فراورده های پتروشیمی به هندوستان صادر شده است.

روزشمار تحریم های هند

در مه ۲۰۰۸ میلادی، وزارت امور خارجه هند در پیروی از قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران، از مقامات هند خواسته است بانک‌های ایرانی و محموله‌هایی را که از ایران وارد یا به آن می‌شود، تحت نظارت داشته باشند. این اولین بار بود که هند بطور جدی با تحریم های بین المللی همراه شد.

اوایل آبان ماه سال گذشته و در آستانه سفر باراک اوباما به هندوستان، بانک دولتی هندوستان به شعب خارجی خود دستور داد تا کلیه  معاملات با اشخاص  ایرانی را متوقف کنند . این بخشنامه به نوعی همراهی هندوستان با تحریم‌های اعمال شده از سوی ایالات متحده بود. گفته شد که این بخشنامه به دلیل نگرانی این کشور از اعمال مجازات توسط ایالات متحده صادر شده است. باراک اوباما چند ماه  پیش از آن قانونی را امضا کرده بود که بر اساس آن شرکت‌هایی که با کمپانی‌های ایرانی وارد معامله شوند، مجازات خواهند شد و در نخستین مرحله از تجارت در خاک امریکا محروم می‌شوند.

۶ نوامبر ۲۰۱۰(۱۵آبان ۱۳۸۹) سفر اوباما به هندوستان انجام شد پس از آن در آذرماه هند به همراه روسیه بیانیه ای صادر کرد که در آن اتهامات واهی غرب علیه برنامه صلح آمیز هسته ای ایران تکرار شده بود.

۲۵ داسمبر ۲۰۱۰(۴دی ۱۳۸۹) بانک مرکزی هند اعلام کرد از این پس برای خرید نفت خام از ایران تسهیلات بانکی ارائه نخواهد کرد و ضمانت ارزی و اعتبارات لازم برای این کار را تامین نمی کند!  این تصمیم در حالی اتخاذ شد که ایران پس از عربستان سعودی، بزرگترین صادر کننده نفت خام به هند به شمار می رود!

اگرچه تحریم های شورای امنیت سازمان ملل(که هند هم از آنها پیروی می کند) شامل فروش و صادرات نفت ایران نمی شود اما آمریکا و اروپا در اقدامی یک جانبه، شرکت های نفتی بین المللی را از خرید نفت ایران برحذر داشته و جریمه های سنگینی را برای آنها وضع کرده اند اما مشتریان آسیایی ایران، همچنان به وارد کردن نفت از ایران ادامه می دهند.

تصمیم بانک مرکزی هند چند هفته پس از دیدار باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا از هند اعلام شد و مقامات آمریکایی از این تصمیم استقبال کردند.

اوایل سال ۲۰۱۰ میلادی نیز دو منبع نزدیک به شرکت “ریلاینس اینداستریز” -بزرگ ترین شرکت خصوصی پالایش نفت هند – خبر دادند که این شرکت قرارداد خرید نفت خام از ایران را در سال مالی ۲۰۱۰ تمدید نخواهد کرد. هرچند تحریم ها علیه ایران شامل خرید نفت خام نمی شود، اما منابع نزدیک به شرکت ریلاینس دلیل این اقدام را تلاش برای کاهش وابستگی به ایران اعلام کردند. به هر تقدیر این هند است که به نفت خام ایران نیاز دارد!

تصمیم اخیر هندوستان در تشدید تحریم ها عله اران در حالی اتخاذ شده است، که پس از تصمیم بانک مرکزی هند در خصوص روابط مالی بین دو کشور، مقامات هندوستان خود برای رفع مشکلی که بانک مرکزی هند بوجود آورده بود پیشقدم شدند!

هند به‌رغم رکود اقتصادی جهانی با رشد اقتصادی متوسط بالاتر از ۸ درصد طی چند سال گذشته به یک قدرت اقتصادی تبدیل شده‌است. اگرچه هنوز بیش از ۳۴٪ جمعیت هند کمتر از یک دلاردر روز درآمد دارند (رتبه ۲۲ دنیا) و بیش از ۳۰۰میلیون نفر در زیر خط فقر زندگی می‌کنند، اما پیشرفت‌های اقتصادی عظیم این کشور در چند سال اخیر رشد اقتصادی هند را به رقم ۸٪ رسانده و کارشناسان پیش بینی می‌کنند، در سال‌های اینده هند به رشد اقتصادی ۱۰٪ در سال نیز نائل شود.

هند کجای جغرافیای اقتصاد جهان است؟

برخی آمارها بر آنند که اقتصاد هند چهارمین اقتصاد بزرگ جهان است. هند به‌رغم رکود اقتصادی جهانی در سال های اخیر، با رشد اقتصادی متوسط بالاتر از ۸ درصد طی چند سال گذشته به یک قدرت اقتصادی تبدیل شده‌است. این میزان رشد نزدیک به رشد اقتصادی کشور همسایه آن چین است.

کشور هفتاد و دو ملت، یازدهمین قدرت اقتصادی جهان بر پایه تولید ناخالص داخلی است. GDP آن در سال ۲۰۱۰ برابر ۱,۴۳۰,۰۲۰ میلیون دلار بوده است.

اگر روزی نام هند فقر و تنگدستی را به یاد می‌آورد، اکنون پیشرفت‌های اقتصادی و رنسانس علمی این کشور توجه همگان را به خود جلب کرده‌است. مدت‌هاست که سرمایه گذاری‌های عظیم خارجی در این کشور امری عادی به شمار می‌آید و فروش کالاهای هندی در بازارهای جهان به شدت افزایش یافته است.

تحلیل‌گران اقتصادی پیش‌بینی می‌کنند هند تا سال ۲۰۲۰ میلادی پس از آمریکا و چین سومین کشور صنعتی جهان باشد و درامد سرانه کشور به ۵۰۰۰ دلار یعنی دوبرابر میزان فعلی برسد!

———————————————

این مطلب در سایت فردا مورخ  ۱۷ فروردین ۱۳۹۰ با کد  ۱۴۳۲۵۷  منتشر شد.

{+} مطالب مرتبط: هند در حال تبدیل شدن به مقصد اصلی متقاضیان تحصیل در ایران؛ایرانیان سالانه بیش از ۴۰ و نیم میلیارد تومان پول به دانشگاه های هند میریزند

ایرانیان سالانه بیش از ۴۰ و نیم میلیارد تومان پول به دانشگاه های هند میریزند

هر دانشجوی ایرانی سالانه ۶۶۰ دلار برای حمل و نقل، ۱۶۸۰ دلار برای خوراک، ۲۲۸۰ دلار برای مسکن و بالاخره ۴۴۰۰ دلار برای شهریه تحصیل می پردازد. پس می توان گفت هندوستان از هر دانشجوی ایرانی ۹۰۲۰ دلار کسب درآمد میکند.

رابطه اقتصادی ایران و هند تنها به روابط رسمی گمرکی و بازرگانی محدود نمیشود، هند در کنار مالزی، یکی از مقاصد اصلی دانشجویان ایرانی  نیز به شمار می رود.

بر اساس آخرین آماری که آقای “محمدحسین کریم” ـ رایزن علمی ایران در هند و کشورهای شبه‌قاره ـ سال پیش به طور رسمی اعلام کرده است تعداد دانشجویان ایرانی در شهرهای پونا، بنگلور و میسور به ترتیب بالغ بر ۲۳۰۰، ۱۲۰۰ و ۱۰۰۰ نفر است. این به آن معناست که در لااقل ۴هزار و ۵۰۰ ایرانی در داشنگاه های هند بسر می برند.

طول مدت تحصیل در هندوستان با احتساب دوره ای که دانشجویان ایرانی صرف یادگیری زبان و کنار آمدن با محیط جدید میکنند لا اقل ۴تا۵ سال است.

بر اساس اطلاعاتی که خبرنگار فردا از یکی از موسسات انتقال دانشجو به هند بدست آورده است، هزینه تحصیل در این کشور سالانه از ۱۸۰۰ تا ۷۰۰۰دلار است. گرانترین رشته ها به ترتیب مربوط به رشته های: فنی، هنر و پزشکی هستند. حال اینکه تخمینا می توان گفت، اکثر ایرانیان به هندوستان می روند تا در رشته های پزشکی و فنی تحصیل کنند. با این حال میانگین را در نظر می گیریم.  میانگین شهریه یکساله هر دانشجو در هندوستان ۴۴۰۰ دلار است.

اجاره ماهیانه مسکن در این کشور بسته به شهر محل تحصیل و منطقه و ساختمان  از ۱۴۰ دلار در ماه تا ۲۴۰ دلار در ماه متغیر است . که میانگین اجاره ماهانه مسکن را نیز می توان ۱۹۰ دلار برای هر نفر در نظر گرفت.

هزینه خوراک  ماهیانه هر دانشجوی ایرانی در این کشور از ۱۰۰ دلار  الی ۱۸۰ دلار تخمین زده می شود، که میانگین آن چیزی حدود  ۱۴۰دلار است.

هزینه رفت و آمد دانشجویان ایرانی نیز در شهرهای مختلف هندوستان، بسته به نزدیکی و دوری محل سکونت تا محل تحصیل از ۴۰ دلار الی ۷۰ دلار بر آورد می شود که میانگین ۵۵ دلار خواهد بود.

این یعنی هر دانشجوی ایرانی سالانه ۶۶۰ دلار برای حمل و نقل، ۱۶۸۰ دلار برای خوراک، ۲۲۸۰ دلار برای مسکن و بالاخره ۴۴۰۰ دلار برای شهریه تحصیل می پردازد. پس می توان گفت هندوستان از هر دانشجوی ایرانی ۹۰۲۰ دلار کسب درآمد میکند.

بااین حساب مردم کشورمان سالانه چیزی حدود ۴۰٫۶ میلیارد تومان تنها برای اقامت و تحصیل به هندوستان می پردازند. یعنی تعداد دانشجوهای فعلی ایرانی تنها در سه شهر معروف هندوستان برای تحصیل خود ۲۰۳ میلیارد تومان به هند خواهند برد.

این رقم صرفنظر از هزینه هایی است که طبیعتا برای رفت و آمد خانواده به هند و یا دانشجو به ایران پرداخت میشود. هزینه های درمان و بهداشت در اینجا بررسی نمیشود و هزینه پوشاک و تفریح هم در نظر گرفته نمیشود. اگر هر ایرانی لااقل ۳۰ درصد هزینه های ضروری زندگی خود را خرج تفریح و پوشاک و درمان کند، آن وقت این مبلغ به ۵٫۵ میلیارد تومان خواهد رسید.

این در حالیست که بنا بر اظهار نظر رسمی مقامات کشورمان، در هندوستان طی یکسال اخیر اهانت های فراوانی به ایرانیان می شود.

با افزایش این بی حرمتی ها، نماینده وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی طی اطلاعیه ای اعلام کرد: “به اطلاع می رساند حضور بیش از حد دانشجویان ایرانی باعث ایجاد مشکلاتی از قبیل بی احترامی، سختگیری در پذیرش، اجبار دانشجویان ایرانی در انتخاب اساتید راهنما با کیفیت علمی پائین، تقاضاهای نامناسب و همچنین برخورد نامطلوب اداره اقامت و رسانه های ضد ایرانی گردیده است.”

طبیعتا مسئولان کشورمان که پس از مدت ها در برابر توهین و اهانت های زننده به مسافران ارانی در دبی خبر را تایید و نسبت به آن واکنش نشان دادند، بیهوده خبری را در این زمینه منتشر نمی کنند؛ چه رسد به اطلاعیه رسمی.

علی رغم تمام این مشکلات که در اطلاعیه نماینده ایران در هند منتشر شده و سایر مواردی که محل طرح آن اینجا نیست، بازهم ایرانیان تمایل زیادی برای سفر به این کشور در حال توسعه دارند.

این در حالیست که مسئولان آموزشی کشورمان به کرات نسبت به کم ارزش بودن آموزش ها و برخی مدارک در کشور هندوستان هشدار دادند.

ایران یکی از مهمترین کشورهاییست که جوانان آن برای تحصیل به هند مهاجرت میکنند، با این حال مواضع نسبتا غیر دوستانه هند نسبت به ایران محدود به روابط تجاری و مالی نیست. این کشور در روابط انسانی نیز به ایرانیان کم لطفی میکند.

با این تفاسیر به نظر می رسد جای آن است که ایران جهت رفع چنین مسائلی اقدام کند، تا خدای ناکرده، هند امارات دومی نشود که در آن عزت ایرانیان مورد بی احترامی قرار گیرد.

ایرانیان مثل اتباع تمام کشورهای دیگر دنیا در هند، برای زندگی، تحصیل و… پول پرداخت میکنند و طبیعتا نباید رفتارهای دوگانه ای اعمال شود.

—————————–

این مطلب در سایت فردا نیوز مورخ ۱۶ فروردین ۱۳۹۰ با کد ۱۴۳۱۶۹ منتشر شد.

{+}مطلب مرتبط:یک بام و دو هوای هندی(نگاهی به موضع اخیر دولت هندوستان در قبال ایران و تشدید تحریم ها علیه کشورمان)

چند روز گذشته خبر پاکسازی کمپ اشرف منتشر شده است. مریم رجوی، همسر مسعود رجوی و رئیس جمهور تخیلی  حلقه اشرف مدام از این کشور و آن کشور تقاضای کمک انسان دوستانه می کنند.

زیاد در این مورد نمی نویسم، چون اینها ارزش نوشتن ندارند. تنها یک موضوع ذهنم را آشفته کرد، کسانی که می گویند به خاطر انسان دوستی(!) اخبار مجاهدین را باید پوشش داد و منتشر کرد، در دهه ۶۰ که این کفتارهای وطن فروش، نظامیان ارانی را سر می بریدند کجا بودند؟

وقتی این همه بچه یتیم شدند کجا بودند؟ وقتی مجاهدین به خاطر بلند پروازی مسعود رجوی آتش بروی هم وطن باز می کردند کجا بودند؟

وقتی مسعود رجوی با صدام قاتل ایرانیان معامله میکرد کجا بودند؟ وقتی همین سال گذشته،  مسعود و مریم رجوی، به بهانه حمایت از معترضان بیانیه صادر میکردند و معترضان ایرانی را بدنام می کردند کجا بودند؟

مجاهدین هر وقت از آرمان های خودخواهانه و شیطانی مسعود رجوی برگشتند، آغوش همه بروی آنها باز بوده و هست… اما کی برگشتند؟ کسانی که در کمپ اشرف ماندند، دو حالت دارند، یا به زور در آنجا زندانی شدند، که وظیفه ست که نجات پیدا کنند، چراکه دیگر در گروه فرقه رجوی نیستند، اما کسانی که هنوز به آرمان های احمقانه و جنایتکارانه مجاهدین خلق رجوی پایبند و معتقد هستند، چطور می توان برایشان دل سوزاند.

تازه مگر چه شده؟ سر بردیدند، شکنجه کردند، هم وطن بروی هم وطن تیر باز کرده، بیگناهی را کشتند؟ رفتند تا این کمپ خوف ناک را متلاشی کنند.

مجاهدین که خود در ایران برای مدم بی سلاح  عادی بمب گذاری میکردند، امروز از جامعه جهانی میخواهند در مقابل حمله به ساکنین کمپ اشرف که خلع سلاح شدند واکنش نشان دهند!

شما که خود برای مردمی که در عمرشان سلاح ندیده بودند بمب میگذاشتید، چه شده که این کار غیر انسانی شده؟

من از اعدام و کشتار و جنگ و خون ریزی بیزارم، ولی به نظرم، اگر در دنیا یک موجود لایق مردن باشد، آن یک موجود مجاهد خلق رجوی است که در سال ۱۳۹۰، هنوز از راه خطایی که رفته برنگشته و عذر خواهی نمیکند.

مگر مریم رجوی و همپالگی های او انسان هستند که انسان دوست از آنها حمایت کند؟

ما “انسان دوست” هستیم،  نه ” جنایت دوست” . احتمالن شما که فکر نمی کنید هر پستانداری که روی دو پا راه برود انسان است؟

اگر انسان دوستی اینجا جایز است، پس به خاطر ، خطر مرگ رهبر لیبی، قذافی دیوانه و افسرانش که تیر جنگی به روی هم وطنانشان باز می کنند، از زمین و هوا به مردم بی سلاحشان حمله می کنند هم دلنگران باشید و انسان دوستی کنید!