Amirhadi Anvari

چهارم تیرماه سال ۸۴ محمود احمدی نژاد رئیس جمهور ایران شد. در پایان سال ۸۴، جمعا ۴۰ هزار و ۱۴۵ نفر از کار اخراج یا قراردادشان تمدید نشد. این استارت ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد بود.
البته تا پایان سال ۸۴ هنوز سیاست های جدید دولت مهرورز به طور کامل اعمال نشده بود. اما سال ۸۵ سال شکوفایی سیاست های جدید بود. در فروردین و اردیبهشت سال ۸۵ جمعا ۵۰ هزار و ۷۳۷ نفر کارگر به دلیل اتمام قرارداد کار یا اخراج، بیکار شده و به وزارت کار دادخواست ارائه کردند.
یعنی طی دو ماه ابتدایی سال ۸۵، روند اخراج ها بیش از ۱۰ هزار نفر بیشتر از ۱۲ ماهه سال ۸۴ بوده است. در سال ۸۵، روند اخراج ها و بیکاری ها ادامه یافت تا در اواخر سال ۸۵ و اوایل سال ۸۶، اعتراضات کارگری به طرز چشمگیری افزایش یافت.
کارگرانی که تا پیش از آن با تسامح و آرامش قصد بازپس گیری حقوق خود را داشتند، بعد از اخراج های گسترده و بیکاری های وسیعی که در بهار سال ۸۵ رخ داد، به سمت اعتراضات کشیده شدند که در بسیاری از موارد این اعتراضات به خشونت نیز کشیده شد.
بررسی اخبار در سال های ۸۶، ۸۷ و بهار ۸۸ به خوبی رشد اعتراضات کارگری، موج دستگیری ها و بیکاری کارگران را نشان می دهد. عمده این اعتراضات در پی ورشکستگی واحدهای تولیدی است. از طرف دیگر افزایش نرخ رشد تورم، قدرت خرید کارگران را کاهش می دهد و اجبار دولت به قیمتگذاری برخی کالاها، صاحبان واحدهای تولیدی را عملادر شرایطی قرار می دهد که نتوانند حقوق کارگران خود را پرداخت کنند.

اعتراض از هفت تپه تا سمنان

بعد از گذشت نیمی از عمر دولت احمدی نژاد اعتراضات کارگری به اوج خود رسید. کارگران که اکثرا در قشر آسیب پذیر بودند با افزایش نرخ روز افزون تورم قدرت خریدشان پایین می آمد. حقوق آنها پرداخت نمی شد. کارگران به سراغ کارفرمایان می رفتند و کارفرمایان علت نابسامانی ها را سیاست های اقتصادی دولت اعلام می کردند. کارگران اما به این حرف ها کاری نداشتند، آنها مزد زحماتشان را می خواستند. پرچم به دست به استقبال احمدی نژاد در سفرهای استانی می رفتند و با سخنرانی های معروف و افشاگرانه احمدی نژاد مبنی بر برخورد با مفاسد اقتصادی و… مواجه می شدند اما این صحبت ها مرهم درد آنها نبود. در سال ۸۷ دیگر اعتراضات مسالمت آمیز برگزار نمی شد و در بسیاری از موارد به خشونت کشیده می شد. هر چه می گذشت، مدت زمان بیکاری کارگران بیشتر می شد و حقوق معوقه آنان بیشتر.

۲۰ هزار ایرانی در هفت تپه پس از نیم قرن بیکار شدند
در قسمت اعتراضات سال ۸۶ نام هفت تپه را به یاد می آورید! مشکل این کارگران تا خرداد سال ۸۷ هنوز حل نشده بود. در دو سال ۸۵ و ۸۶ کارگران نیشکر هفت تپه ۱۶ بار اقدام به اعتراض و تجمع کرد ه اند که اعتراضات پیاپی آنان به بیکار شدن یا عدم پرداخت حقوقشان بود. شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه خوزستان و کارخانه نیشکر آن زیر نظر وزارت جهاد کشاورزی اداره می شود. این مجموعه در طول نیم قرن گذشته با تولید ۱۰۰ تا ۱۲۰ هزار تن از ۱۳۰۰ هکتار زمین زیر کشت خود تا سال ۱۳۸۳ سالانه ۱۰درصد از نیاز مصرف شکر داخل را تولید می کرده است.در سال های نه چندان دور، شرکت نیشکر هفت تپه، تاثیرگذارترین شرکت در اقتصاد شمال خوزستان بود ولی در دو سال ۸۶ و ۸۷ به دلایل مختلف با بحران مالی گسترده روبه رو شد به گونه ای که حتی نمی توانست حقوق کارگران خود را بپردازد.

چاپخانه وزارت ارشاد
در تیرماه سال ۸۷ کارگران چاپخانه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی واقع در ابتدای جاده مخصوص کرج، بیش از سه هفته اعتراض کردند. به گفته برخی محافل خبری، کارگران حتی رئیس این چاپخانه را به داخل راه نمی دادند. علت اصلی این اعتراض به طور رسمی هرگز اعلام نشد. اما منابع مطلع علت این اعتراض را عدم پرداخت حقوق و مسائل صنفی عنوان کردند. این اعتراض به رغم اعلام از سوی مقامات رسمی به عدم چاپ »کتاب ماه«های تخصصی منتج شد.

اخراج در ایران برک
کارگران کارخانه ایران برک به دلیل اتمام قرارداد اخراج می شوند. یکی از کارگران این کارخانه اعلام کرد: از ابتدای تابستان۸۷، ۲۰ نفر از کارگران این کارخانه به دلیل اتمام قرارداد اخراج شدند. این کارگران که از یک تا دو سال در این کارخانه مشغول به کار بودند در حالی اخراج شدند که تنها یک ماه از انعقاد قرارداد یک ساله آنها گذشته بود.وی همچنین از احتمال اخراج ۱۵ تا ۲۰ کارگر دیگر این کارخانه خبر داد و گفت: در میان کارگران کارخانه زمزمه هایی در میان است که از ابتدای مرداد ماه نیز تعداد دیگری از کارگر اخراج می شوند. کارخانه ایران برک از واحدهای نساجی استان گیلان است.

تجمع اعتراضی فرش پارس
تیرماه ۸۷ بیش از ۲۰۰ کارگر شرکت »فرش پارس« قزوین در اعتراض به عدم دریافت چند ماه حقوق و بلاتکلیفی شغلی در مقابل کارخانه دست به تجمع زدند. عید علی کریمی فعال کارگری در قزوین گفت: مدیریت شرکت مذکور مدعی است که به دنبال تغییر ساختار در کارخانه است اما تاکنون هیچ گونه تغییری در این واحد تولیدی ایجاد نکرده و کارگران را در سرگردانی و بلاتکلیفی نگه داشته است. او با اشاره به اینکه شواهد موجود در »فرش پارس« خبر از انحلال احتمالی آن در آینده نزدیک دارد، اظهار داشت: کارخانه به حالت تعطیل درآمده و هیچ مقام مسوولی به مشکلات کارگران و شرکت رسیدگی نمی کند.

لاستیک البرز در آتش سوخت
اعتراضات کارگران کارخانه لاستیک البرز در مرداد ۸۷ شکل جدیدی به خود گرفت. دوم مرداد پس از ۱۳ روز بی توجهی به اعتراضات کارگران کارخانه لاستیک البرز این افراد دست به اقدام جدیدی زدند. کارگران این کارخانه قسمتی از کارخانه را که در جاده ساوه واقع شده است به آتش کشیدند و در این منطقه تجمع کردند. به گفته یکی از کارگران، تعداد این افراد به ۶۰۰ نفر می رسید و فریادهای اعتراض خود را به شیوه ای جدید نشان می دادند.

اعتراض هادی کار سمنان
همان روزی که کارگران کارخانه لاستیک البرز را آتش زدند، کارگران شرکت هادی کار سمنان، تولیدکننده رادیاتور مخصوص کارخانجات در اعتراض به عدم پرداخت ۲ماه از حقوقشان اعتراض کردند. شرکت هادی کار سمنان تا سال ۸۶ از بهترین تولیدکنندگان کشور بود که مشکل تولید و فروش محصولات نداشت اما با تغییر مسوول امور مالی، وضعیت این کارخانه به هم ریخت. این شرکت همچنین عیدی و پاداش سال ۸۶ کارگران را نیز پرداخت نکرده بود. این کارگران که تعدادشان به ۱۳۰ نفر می رسید از اول مرداد دست به اعتراض زدند که در دوم مرداد منجر به دخالت نیروی انتظامی شد. مدیر عامل این شرکت کارگران را تهدید کرده بود در صورت ادامه اعتراض حقوق عقب افتاده این کارگران را پرداخت نخواهد کرد.

ادامه اعتراض کارگران نازنخ و فرنخ قزوین
در نیمه مرداد کارگران مجتمع تولیدی نازنخ و فرنخ قزوین در اعتراض به عدم دریافت سه ماه حقوق در مقابل کارخانه دست به تجمع اعتراض آمیز زدند.کارگران معترض جزو ۷۰ کارگری بودند که در یکی از دو شیفت کاری کارخانه مشغول به کار بودند. پیش از آن کارگران فرنخ و نازنخ با انجام اعتراض و اعتراض سه ماه حقوق معوقه خود را دریافت کرده بودند. کارگران این بار با بستن جاده بین المللی قزوین و اجتماع در کنار شرکت، خواهان دریافت تمامی مطالبات حقوقی و برقراری نظام قانونمند حقوقی خود شدند.

کارگران کیان تایر مقابل ریاست جمهوری
به دنبال پرداخت نشدن مطالبات کارگران لاستیک البرز (کیان تایر)، صبح روز ۱۴ شهریور نزدیک به ۴۰۰ نفر از کارگران این کارخانه مقابل نهاد ریاست جمهوری تجمع کردند. این تجمع اعتراضی به دنبال پرداخت نشدن وام وزارت صنایع برگزار و طی آن اعضای شورای اسلامی کار به عنوان نماینده کارگران برای گفت ‏وگو وارد نهاد ریاست جمهوری شدند. قرار بود با تصویب کمیته بحران وزارت صنایع، مبلغ یک میلیارد تومان وام بابت پرداخت مطالبات کارگران در اختیار کارخانه لاستیک البرز قرار گیرد. کارخانه ۴ میلیارد تومان به سازمان تامین اجتماعی بدهکار بود که این موضوع باعث شده بود از آبان ۸۶ دفترچه ‏های تامین اجتماعی کارگران تمدید نشود.

کارگران کیان تایر مقابل وزارت رفاه
تا آذرماه بازهم مشکل کیان تایری ها حل نشده بود، در ششم آذر سال ۸۷ جمعی از کارگران کارخانه لاستیک البرز در اعتراض به پرداخت نشدن حقوق خود مقابل ساختمان وزارت رفاه و تامین اجتماعی تجمع کردند. کارگران نسبت به پرداخت نشدن حقوق خود اعتراض کرده و شعارهایی را نیز درباره لزوم مبارزه با فساد اقتصادی و مدیریت درست کارخانه صنعتی سر دادند.

کارگران نساجی سبلان، ۷ ماه بی حقوق
»طرحی که امروز افتتاح شد در منطقه ما بی ‏نظیر است و می ‏بینید که می ‏توانیم و این مساله در همه زمینه ‏ها صادق است… باید در سالیان آینده کاری کنیم که مارک خارجی پوشاک در ایران از سکه بیفتد و در عرصه ‏های جهانی، پوشاک ایرانی حرف اول را بزند… اردبیل می ‏تواند هم به لحاظ کشاورزی، هم فرهنگی و هم صنعتی بر بام ایران بنشیند و در این زمینه مدیران و مردم، همه باید با یکدیگر همکاری و همراهی کنند… من معتقدم که هنوز تا سه برابر این کار و چنین طرح ‏هایی ظرفیت داریم و باید حرکت رو به جلو خود را با تمام وجود انجام دهیم«. این مطالب بخشی از سخنان رئیس جمهور مورخ سی ‏ام شهریور ماه سال ۸۶ در مراسم افتتاح کارخانه نساجی سبلان و پیش از سفر وی به باکو بود که در جمع مدیران و حاضران افتتاح این واحد نساجی بیان شد و با پوشش بی ‏نظیر رسانه ‏های دولتی و همسو با دولت همراه شد. واحد تولیدی ای که با سرمایه ‏گذاری ۱۸۰ میلیارد تومانی قرار بود بنا بر اظهارات شاهماری، مدیرعامل این شرکت با ایجاد اشتغال برای ۵۵۰۰نفر سالیانه ۳۵ میلیون قطعه پوشاک تولید کند. با این حال داستان به نحو دیگری رقم خورد و نه تنها هیچ یک از پیش ‏بینی ‏ها محقق نشد بلکه دهم آذرماه ۸۷ با گذشت ۱۴ ماه از آن مراسم باشکوه که در آن مجری برنامه وعده داده بود افتتاح این کارخانه به جشن اشتغال و ازدواج ۵۵۰۰ جوان اردبیلی تبدیل خواهد شد به بحرانی دیگر در صنعت رو به احتضار کشور بدل شده است. کارگران این شرکت با ارسال نامه ‏ای به علیرضا محجوب، دبیرکل خانه کارگر جمهوری اسلامی ایران اظهار داشتند: سبلان پارچه پس از ۶ ماه به دلایل مدیریتی و عدم حمایت رو به بی ‏نظمی رفت.

تجمع اعتراض آمیز بازنشستگان صنعت فولاد و ذوب آهن
دوروز بعد، دوازدهم آذرماه، معترضان با تجمع در جاده زرین شهر ـ اصفهان، رفت وآمد خودروها در این جاده را با مشکل روبه رو کردند.از اول آذرماه سال ۸۷ هم چنین تجمعی در داخل شهر اصفهان که موجب بسته شدن چند خیابان شده بود به وقوع پیوسته و بازنشستگان ذوب آهن به وضعیت حقوق و مزایای خود اعتراض کرده بودند. بیش از هزار نفر از کارگران و بازنشستگان شرکت ذوب آهن اصفهان و برخی شرکت های دیگر فولادی که بیشتر آنها را بازنشستگان این شرکت ها تشکیل می دادند، این تجمع اعتراض آمیزی را برگزار کردند.

اعتراض کارگران شهرداری خرمشهر
حدود یک هفته بعد، در ۲۱ آذرماه، کارگران شهرداری خرمشهر درمقابل ساختمان شهرداری تجمع کردند. جمع آوری زباله در سطح خرمشهر متوقف و در چند نقطه شهر از جمله ورودی پل شهید جهان آرا، زباله در سطح خیابان ها رها شده بود. پس از گذشت چهار ماه از پرداخت نکردن حقوق کارکنان و کارگران شهرداری خرمشهر، از بیستم آذرماه ۸۷، شمار زیادی از کارگران شهرداری این شهر، با دست کشیدن از کار و نیز تجمع در برابر شهرداری، خواستار رسیدگی به وضعیت خود شدند.

تجمع اعتراض آمیز کارگران در قزوین
کارگران فرنخ را به یاد دارید که در مرداد ماه، سه ماه حقوق نگرفته بودند. آنها بازهم در زمستان به خیابان آمدند، چراکه دوباره سه ماه حقوق نگرفته بودند. هفتم دی ماه ۸۷، حدود هزار کارگر کارخانه ‏های فرنخ، مه نخ و نازنخ قزوین در جاده بین ‏المللی این استان دست به تجمع زدند.این کارگران در اعتراض به پرداخت نشدن سه ماه از حقوق خود دست به تجمع زدند و اقدام به بستن جاده و آتش زدن لاستیک کردند. این تجمع که ساعت ‏ها طول کشید بدون نتیجه خاصی پایان یافت و مسوولان این واحد صنعتی پرداخت حقوق این کارگران را به سال آینده واگذار کردند.

اعتراض کارگران مجتمع صنعتی تبریز
دو روز بعد در نهم دی ماه ۸۷، بیش از ۳۰۰ نفر از کارگران مجتمع صنعتی شمال غرب تبریز (تولیدکننده قطعات خودرو) به دلیل نبود نقدینگی، پرداخت نشدن حقوق و دستمزد و حق بیمه و توجه نکردن به مسائل بهداشتی و رفاهی کارگران با تجمع در کارخانه دست از کار کشیدند. کارگران مجتمع صنعتی شمال غرب تبریز خواستار برخورد جدی با مدیران این شرکت شدند و گفتند: ‏با توجه به فعالیت مطلوب این کارخانه پرداخت نکردن دستمزد کارگران توجیهی ندارد، به همین دلیل از مسوولان فرمانداری، سازمان کار، سازمان تامین اجتماعی، اداره کل صنایع و معادن و مسوولان انتظامی می ‏خواهیم که با مدیریت شرکت برخورد کنند.

اعتراض در شب های برفی

با نزدیک شدن به شب عید، کارگران پی جوی مطالبات و حقوق معوقه خود شدند. آنها که با امید بهبود شرایط به احمدی نژاد رای داده بودند از تیر ۸۴ صبر کرده بودند تا بلکه با قطع دست مافیای اقتصادی اوضاعشان بهبود پیدا کند. اما اتفاقی نیفتاد. شب عید، کارگر است و چشم خانواده که به دستان پینه بسته اش بسته شده و هیچ چیز بدتر از دستان خالی و شرمندگی کارگری نیست که یک سال و بعضا بیش از یک سال کار کرده اند اما حقوقی دریافت نکردند. همین شد که جان به لب کارگران رسید و کارگرانی که بعضا تا پیش از این حتی یک بار در اعتراض ها شرکت نکرده بودند، پلاکارد به دست گرفتند، چهار زانو در حیاط کارخانه نشستند و از ته دل شعار دادند، بلکه این بار بتوانند چیزی برای شب عید به خانه ببرند که در اکثر موارد هم چنین اتفاقی رخ نداد.

پلی اکریل
بخش تولید اکریلیک شرکت پلی اکریل ایران در اصفهان که تنها تولیدکننده اکریلیک و الیاف مصنوعی در ایران است به دلیل وارد نشدن مواد اولیه اکریلیک- که از خارج وارد می شود- تعطیل شد.یکی از کارگران اخراجی بخش اکریلیک در این خصوص گفته بود: علت اصلی این مساله، دور جدید تحریم ها علیه ایران است که شامل این مواد هم می شود. در پی این تعطیلی، مدیریت شرکت می خواهد بیش از چهارصد نفر از کارگران این واحد را از کارخانه بیرون کند. گفتنی است، همه تولیدکنندگان فرش ماشینی و چند کارخانه دیگر عمده مشتریان اکریلیک هستند

لاستیک البرز
شروع بهمن ۸۶ برای کارگران لاستیک البرز مصادف بود با آغاز اعتراضی که زمان آن حداقل به مدت یک ماه طول کشید. بیش از هزار کارگر لاستیک البرز در اعتراض به ۴ماه بی حقوقی و نیز تصمیم مدیریت به انحلال کارخانه و اخراج کارگران، کفن پوشیدند.به خاطر این اعتراض که حدود یک ماه طول کشید، مسافران مسیر اسلامشهر- تهران هر روز کارگران پلاکارد به دستی را که در محاصره عوامل انتظامی و امنیتی در درون کارخانه لاستیک البرز به دور آتش تجمع شده بودند را می دیدند. این اعتراض شبانه روزی در هوای سرد و برفی کم سابقه زمستان سال ۸۶ تهران تا آنجا ادامه یافت که مسوولان اداری اسلامشهر رسیدگی به خواسته های این کارگران را در دستور کار خود قرارداند. پرداخت مطالبات معوقه، تهیه مواد خام، از سرگیری تولید و مشخص شدن و موجودی صندوق های کارگران مهم ترین خواسته های کارگران لاستیک البرز بود.

صنایع مخابراتی راه دور ایران
کارگران کارخانه صنایع مخابراتی راه دور ایران در استان فارس نیز از جمله کارگرانی بودند که سال ۸۶ با مشکل عدم پرداخت مطالبات روبه رو بودند. این کارگران که تعداد آنها بیش از ۱۵۰۰ نفر بود تا پیش از گرفتاری بی حقوقی به ساخت انواع کارت های هوشمند سوخت مشغول بودند. صنایع مخابراتی راه دور ایران، کارخانه ای که این کارگران در آن مشغول بودند تنها مجری ساخت کارت های هوشمند سوخت کشور بود که پس از اتمام این پروژه تعطیل شد.به اعتقاد کارگران شاغل در این واحد تولیدی که ۸ ماه حقوق و مزایای معوقه از مدیریت کارخانه طلبکار بودند، عدم واگذاری پروژه جدید دلیل اصلی تعطیلی این کارخانه بود. تاخیر طولانی در پرداخت مطالبات ۸ ماه این کارگران را وادار به اعتراض در محل کار و تجمع و اعتراض در مقابل نهاددهای اداری استان کرد تجمعی که در نتیجه آن مدیران و اعضای هیات مدیره کارخانه مجبور به حضور در کمیسیون کارگری استان فارس شدند. سرانجام بخش عمده ای از مطالبات این کارگران از محل تسهیلات چند میلیارد تومانی بانکی پرداخت شد اما کارگران دیگر به کار بازنگشتند.

کارخانه آزمایش مرودشت فارس
در کارخانه آزمایش مرودشت فارس کارفرما حداقل در دو نوبت نزدیک به ۹۰ کارگر قراردادی را از کار اخراج کرد. منابع خبری اعتراض پاییزی کارگران این کارخانه را با این اخراج ها بی ارتباط نمی دانند، اعتراضی که پاییز سال۸۶ در اعتراض به عدم بازنگری در طرح طبقه بندی و احتمال تمدید نشدن قراردادهای برخی از کارگران آغاز شد. به گفته این منابع پس از این کارگران زمانی اخراج شدند که مهلت اعتبار قرارداد آنها تمام شد و کارفرما حاضر به تمدید آن نشد. البته اگر پا در میانی مسوولان استانی نبود شاید اخراج شدگان هیچ امیدی به برقراری بیمه بیکاری نداشتند، زیرا براساس آنچه که منابع خبری روایت کرده اند، برای تمام اخراج شدگان به جرم اعتراض حکم ترک کار صادر شده بود. البته بعد از پایان یافتن اعتراضات از برقراری بیمه بیکاری این کارگران که به طور میانگین از ۸ تا ۱۲ سال سابقه کار داشتنه و حالاباید در بازار آشفته کار به دنبال راهی برای تهیه لقمه نانی باشند هیچ خبر موثقی منتشر نشد.

کارخانه نورد قطعات فولادی کرج
مشکل این کارگران نیز از زمانی آغاز شد که مدیر جدید منابع انسانی کارخانه تصمیم گرفت، مسوولیت نزدیک به ۲۰۰ کارگری که به صورت قرادادی در این کارخانه کار می کردند را به شرکت های پیمانکاری بسپرد. البته به عقیده خود کارگران کارخانه نورد قطعات فولادی کرج، نقطه آغاز دردسر آنها با مدیر تازه واردی که پس از چند سال کارکردن در کارخانه های بحران زده به چم و خم امور مربوط به اخراج و تهدید منابع انسانی آشناست به زمان انحلال تنها نهاد صنفی کارگران کارخانه و توقف پیمان دسته جمعی باز می گردد. به هر حال سایه این مدیر که علاوه بر تجربه در بر خورد با کارگران، دل پری نیز از قانون کار و نویسندگان آن دارد بر سر کارگران نورد قطعات فولادی بسیار سنگینی می کند چه به ادعای خود کارگران تا کنون هر کارگری که به نشانه اعتراض به اداره کار مراجعه کرده است به تیر غیب اخراج گرفتار شده است.

کارخانه درخشان یزد
۱۲۰کارگر نساجی درخشان یزد منتظر وصول حداقل بخشی از ۲۲ ماه مطالبات معوقه خود بودند. صرف نظر از پرداخت نشدن مطالبات ۲۲ ماهه آنچه که بیشتر از همه بر گرفتاری و بدشانسی این کارگران افزود، درگیری ای بود که در اواخر سال ۸۶ میان این کارگران و نیروی انتظامی روی داد. به گفته جبار علی سلیمیان یکی از فعالان کارگری استان یزد در تاریخ ۲۱ بهمن هنگامی که اهالی یزد به اجبار یکی از سرد ترین روزهای زمستان را سپری می کردند، گروهی از کارگران این کارخانه به دلیل آنچه که تجمع غیر قانونی و بسته شدن مسیر عبور و مرور گفته می شود از سوی ماشین های آب پاش و عوامل انتظامی مورد هجوم قرار می گیرند و تعدادی از تجمع کنندگان نیز بازداشت می شوند. هر چند در فاصله کوتاهی از این ماجرا تمامی بازداشت شدگان آزاد می شوند و قضیه خاتمه می یابد اما تحمل این مساله برای کارگرانی که زیر فشار مالی و سرمای استخوان سوز یزد مجبور به تحمل برخورد فیزیکی ضابطان قانون شده اند بسیار سخت است.

نیشکر هفت تپه
فارغ از پدیده قاچاق شکر که تاکنون باعث تعطیلی کارخانه های سازنده شکر و اخراج هزاران کارگر شاغل در این واحد ها شده است، کارگران نیشکر هفت تپه در سال ۸۵ و ۸۶، در دریافت مطالبات خود با مشکل روبه رو بودند. به گفته خود کارگران که تعداد آنها حداقل از ۳ تا ۴ هزار نفر متغیر است، در دوسال ۸۵ و ۸۶ آنها برای دریافت مطالبات خود مجبور به ۱۱ بار اعتراض شدند. آخرین اعتراض این کارگران در سال ۸۶ به نیمه اسفندماه سال ۸۶ باز می گردد که دلیل آن بازهم پرداخت نشدن به موقع مطالبات معوقه کارگران بوده است. این اعتراض سرانجام بعد از چند روز پایان یافت.

مینوی تهران
شاید خاطره آخرین روزهای سال ۸۶ از ذهن هیچ کدام از جمعیت ۱۵۰۰ نفری پرسنل کارخانه مینوی تهران پاک نشود، جمعیتی که نزدیک به هزار نفر آنها را کارگران و مابقی را کارمندان و مدیران تشکیل می دهند. همزمان با نیمه دوم اسفند ماه و در حالی که حواس همگان متوجه معجزه شورایعالی کار برای دستمزد های سال ۸۷ بود، کارگران مینو در اقدامی اعتراضی و در محوطه کارخانه تجمع کردند. منابع خبری در مورد علت این اعتراض نظر های متفاوتی داشتند. عده ای معتقد بودند که شایعه پرداخت برخی مزایای نقدی بیشتر به مدیران و کارمندان باعث خشم کارگران شده است.عده دیگر دلیل خشم کارگران مینو را پایین بودن مبلغ دریافتی کارگران و محروم بودن کارگران قراردادی از برخی عرف های رایج عنوان می کردند.

——————-

این مطلب در روزنامه اعتماد ملی > شماره ۹۷۸ ۵/۵/۸۸ > صفحه ۱ (صفحه اول)