Amirhadi Anvari

تا من بدیدم روی تو ای ماهو شمع روشنم

هر جا نشینم خرمم هر جا روم در گلشنم.
هر جا خیال شه بود باغ و تماشاگه بود

در هر مقامی که روم بر عشرتی بر میتنم.
درها اگر بسته شود زین خانقاه ششدری

آن ماه رو از لامکان سر درکند در روزنم.
گوبند سلام علیک هی آوردست صدنقل و می

من شاهم و شاهنشهم پرده سپاهان میزنم.
من آفتاب انورم خوش پرده ها را بردرم

من نوبهارم آمدم تا خار ها را برکنم.
هر کس که خواهد روزشب عیش و تماشا و طرب

من قند ها را لذتم بادامها را برکنم.
گویم سخن را بازگو مردی کرم زآغاز گو

هین بی ملولی شرح کن من سخت کندو کودنم.

گوید که آن گوش گران بهتر ز هوش دیگران                صد فضل دارد این بر آن کانجا هوا اینجامنم.

رورو که صاحب دولتی جان حیات و عشرتی                      رضوان و حور و جنتی زیرا گرفتی دامنم.

هم کوه و هم عنقا توی هم عروهالوثقی توی

هم آب و هم سقا توی هم باغ و سرووسوسنم.