چقدر سخته اولین روز و روزهایی که آدم میخواد عزتش را نادیده بگیرد
این عکسو امروز یکی از رفقام فرستاده و اینو نوشته:
چقدر سخته اولین روز و روزهایی که آدم میخواد عزتش را نادیده بگیرد
این مرد رو که دیدیم انگار کسی قلبم رو تو دستش گرفت و با تمام قدرت فشار داد.
هرکسی اگر این مرد رو می‌دید از دست‌ها و لباس‌های تمیز و لوازم واکس اندک و تازه‌ش متوجه می‌شد که این مرد واکسی نیست و شاید روز اولیه که این کار رو داره تجربه می‌کنه.
مردم که رد می‌شدن خیلی آروم می‌گفت «واکسیه». از اون حرفهایی که آدم وقتی می‌گه نمی‌خواد کسی بشنوه…
روزگار غریبیست
—————-
پی نوشت: رفیق خوبم صورت این مرد محترم رو شطرنجی نکرده بود، ولی من با اجازه کردم، چون این مرد از نگاهش مشخصه که چه عزتی داره، به نظرم درست نیست عکسش رو واضح عمومی کنیم.
این عکس و مطلب رو اولین بار چند ماه پیش توی سایت امید۲۰ دیدم و فکر کنم محصول شکار خود محمد رودسرابی هم باشه اگر اشتباه نکنم. ولی هرچی بود با دیدنش احساس خیلی بدی بهم دست داد. خیلی بد. اونقدر بد که عکس رو نتونستم ذخیره کنم یه جورایی دستم یاری نمیکرد. . .