مخاطبان عصر ایران و مساله اراذل و اوباش
همیشه معتقد بودم کامنت های سایت های خبری در بسیاری از موارد از خود اخبار مهم تر هستند. اصلا یکی از جاهایی که بین سایت و رسانه های مکتوب رو جدا می کنه همین کامنت ها هستند.
کامنت ها هم به گردانندگان سایت ها کمک میکنه تا نیاز مخاطبشون رو بهتر بشناسند. هم به مخاطبان امکان میده که تحلیل های خودشون رو منتشر کنند.
ماجرای کامنت های پنهان که جای خود داره….
از وقتی که این سیستم “رای” و “پاسخ” به کامنت سایت ها اضافه شد(فکر کنم اولین بار این کار رو تو سایت های فارسی الف انجام داد) موضوع خیلی جالب تر شد.
برای مثال خبری که در سایتی هست و نه با عقیده مدیران سایت همسوست و نه با عقیده پاره ای از مخاطبان، جایگاه خودش رو در رای های مثب و منفی پیدا میکنه.
سایت های نزدیک به قدرت معمولا در انتشار کامنت ها دستشون باز تره، چون حاشیه امن دارند، منتها سایت های خصوصی سعی می کنند کمتر کامنت های مورد دار رو منتشر کنند(برای همین یکی از ابزارهای پر استفاده در مدیریت اخبار سایت ها همون آرشیو نظر هست) چندین بار هم پیش اومده و مصداق واقعی داره که مدیران سایت ها به خاطر همین کامنت ها دچار پیگرد قضایی شدند.
منتها تا حالا نشنیدم درباره رای های مثبت یا منفی کسی رو بازپرسی کنند.
مثلا خبری هست که مشخصا باید کار بشه تا سایت تا حدودی بیمه بشه! در ذیل این خبر چند کامنت پاستوریزه بالا میاد و بعد نظر مخاطب اون سایت در رای های مثبت و منفی کامنت ها تعیین می شه.
سایت های حاشیه امن!
سایت هایی مثل جهان نیوز، رجا نیوز، بولتن نیوز و صراط نیوز حدیث مفصل تر و البته جالب تری دارند. این سایت ها بر عکس سایت های خصوصی جرات و امکان انتشار تندترین کامنت ها رو دارند و البته این ظاهر رو براشون فراهم می کنه که خیلی دموکرات هستند.
همینجا و در همین دموکراتی هست که معلوم میشه چقدر از مخاطبان دوستشون دارند و چقدر از مخاطبانشون میان که بهشون فحش بدن! مثلا زیر خبری کامنتی مخالف میاد و یک دفعه تعداد بالایی رای مثبت می گیره و در مقابل کامنت موافق خبر، با تعداد محدودی رای مثبت، آماج رای منفی می شه.
برخورد با اراذل و اوباش و نگاه مخاطب
اینها رو گفتم که به اینجا برسم، امروز سایت عصر ایران یک خبر روی خروجی خودش قرار داده(اینجا ببینید) که حاوی گزارش تصویری از برخورد با اراذل و اوباش و بی آبرو کردن اونهاست.
حتما شما هم می دونید که سال هاست از اولین باری که این طرح در سال های ۱۳۸۴ و ۱۳۸۵ اجرا شد، جامعه روزنامه نگار و همکاران ما، اکثرا به نقد اون پرداختند، اما کامنت های زیر این خبر و تعداد رای های مثبت و منفی به اون نشون دهنده نکتات ظریفی.
خودتون ببینید! ظاهرا اکثر مخاطبان طرفدار این کار نیروی انتظامی هستند، اما تفاوت مخالفان و موافقان زیاد نیست.
برای دیدن تصویر در ابعاد بزرگتر روی تصویر کلیک کنید
راستش من اون اوایل واقعا موافق این طرح بودم
همون ۸۴-۸۵ من نوجوون بودم و محلمون (محله سابقمون) یکی از لونه های همین اراذل و اوباش
وقتی میدیدم که پلیس اینارو با اون وضع میگیره و میبره کلی حال میکردم
ولی الان نظرم عوض شده
خب دلیلش هم واضحه
وقتی میدیدم همونا که پلیس گرفتشون بعد چند وقت ازاد شدن و دریده تر و وحشی تر اومدن تو خیابون خوب طبیعیه که نظرم عوض شده باشه
واقعا راههای خیلی کم هزینه تری برای بازگردوندن این اراذل به دل جامعه هست که متاسفانه نیرویهای انتظامی ما هیچوقت اونکارا رو انجام نمیدن