ورود و خروج صدقه از کمیته امداد

در بین مناطق کشور کرمان با ۳۲ هزار ریال، سمنان و قم با  ۲۴ هزار ریال و یزد با ۲۳ هزار ریال رتبه های اول تا سوم را در سرانه سالانه پرداخت صدقه به خود اختصاص داده اند. از طرف دیگر، مناطق سیستان و بلوچستان با ۳ هزار ریال، کردستان با ۴ هزار ریال و آذربایجان غربی با ۷ هزار ریال کمترین سرانه سالانه پرداخت صدقه را به خود اختصاص داده اند. به طور متوسط هر ایرانی سالانه ۱۴۰۰ تومان به صندوق های صدقه کمیته امداد پرداخت می کند و به ازای هر ۱۲ نفر ایرانی، یک صندوق صدقه در کشور وجود دارد.  ۱۲ درصد جمعیت ایران به طور دائم یا موردی تحت حمایت این کمیته است. این به آن معناست که از هر ۱۰۰ نفر ایرانی، ۱۲ نفر با این کمیته سر و کار دارند.

صدقه برای مردم کشور ما واژه ای بیگانه نیست. علاوه بر این، شخصیت های کشوری این روزها بیشتر مردم را به صدقه دادن دعوت می کنند. کمتر از یک هفته قبل، «حسین باقری» رئیس سازمان مدیریت بحران کشور در دومین دوره آموزشی مدیریت بحران استان  کرمان، ضمن بیان اینکه کرمان، کلکسیونی از حوادث طبیعی(نظیر زلزله بم) است، خاطر نشان کرد:  در امر پیشگیری که نخستین چرخه مدیریت بحران است، معنویت و پرداختن به این امور تاثیر فراوانی دارد، اگر مردم اهل صدقه، اخلاق، خوش‌رفتاری و مدارا کردن با یکدیگر باشند، بسیاری از حوادث رفع می‌شود(فارس، دوم اردیبهشت ۸۹) البته باید متذکر شد، مردم خوب این شهر، در بررسی آمارهای رسمی بیشترین سرانه صدقه را در بین مناطق مختلف کشور دارند و کرمان سومین استان در پرداخت صدقه است. در کشورمان ایران، اصلی ترین سازمان متولی دریافت صدقات و ارایه آن به نیازمندان، کمیته امداد امام خمینی(ره) است. مردم به کمیته امداد اعتماد دارند. شاید تا پیش از به وجود آمدن این سازمان مردم باید خود به دنبال نیازمندان واقعی می گشتند، اما صندوق های آبی رنگ کمیته امداد این فرایند را تسهیل کرده است، به طوری که  سر هر چهارراهی یک صندوق آبی رنگ هست که شما بتوانید صدقه خود را به رسم امانت به آن بسپارید.

تهران  ۱۷ درصد(معادل ۱۷۷۰۱۷۶۱۵ هزار ریال) از مجموعه صدقه های پرداخت شده در طول سال ۸۷ را به خود اختصاص داده است و در مقام اول ایستاده. اصفهان با ۹ درصد( برابر با ۸۹۰۸۵۱۱۴ هزار ریال) در رتبه دوم و کرمان با ۸ درصد(معادل ۸۶۶۱۹۰۲۸ هزار ریال) در رتبه سوم قرار گرفته است.

بر اساس آخرین آمار ارایه شده مجموعا ۵ میلیون و ۸۱۲ هزار و ۶۷ عدد انواع صندوق صدقه بزرگ، متوسط و کوچک در سطح کشور وجود دارد. با توجه به جمعیت کشورمان(برابر با ۷۰ میلیون نفر)، این یعنی برای هر صد نفر ایرانی، حداقل ۸ صندوق و صدقه وجود دارد. بر اساس آخرین آمار ۴ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر تحت حمایت کمیته امداد قرار داشتند، این به آن معناست که تعداد صندوق های این کمیته، از تعداد اشخاص تحت حمایت آن  بیش از یک میلیون  بیشتر است. طبق آخرین برآورد ها، متوسط درآمد سالانه از هر صندوق بزرگ ۱۸۳٫۳ هزار تومان، هر صندوق متوسط ۱۰۲٫۴ هزار تومان و هر صندوق کوچک ۹٫۳ هزار تومان بوده است.

منطقه فارس با ۷۵۰ هزار و ۷۱۱ نفر مدد جو(مجموع موارد حمایت دائمی و موردی) در رتبه اول، آذربایجان شرقی با ۶۸۲ هزار و ۹۶۸ نفر (مجموع موارد حمایت دائمی و موردی) در رتبه دوم، خراسان رضوی با ۵۳۹ هزار و۷۷۵ نفر (مجموع موارد حمایت دائمی و موردی) در رتبه سوم مناطق پر تراکم از نظر حجم خدمات کمیته امداد قرار دارند.

البته یادآور می شود که صندوق های صدقات تنها ۳۰ درصد درآمد اختصاصی* کمیته امداد را تشکیل می دهند. علاوه بر صندوق های صدقات، ۱۶٫۷ درصد از درآمد این نهاد از طریق کمک های مردمی و سازمان ها، ۶٫۴ درصد درآمدهای محلی و موسسات تابعه، ۹٫۷ درصد از مجتمع های اقتصادی وابسته و ۳۷٫۲ درصد از محل سایر درآمدها و وجوهات امانی و شرعی  هستند که کل درآمد اختصاصی این نهاد را در آخرین آمارها تشکیل داده اند. علاوه بر تمام اینها، این نهاد بودجه ۱۴۰۰ میلیاردی هم برخوردار است(این بودجه مربوط به سال ۱۳۸۷، یعنی آخرین سالی که آمار کمیته امداد منتشر شده، است)

فراوانی صندوق ها

بر اساس آمارهای موجود، در سال ۸۷، یعنی آخرین سال مورد بررسی، کلا ۵ میلیون و ۸۱۲ هزار و ۶۷ صندوق در سطح کشور توزیع شده است. این میزان نسبت به سال قبل ۲ و ۹ دهم درصد رشد داشته است. این رقم به آن معناست که به طور میانگین و با توجه به جمعیت کشور(۷۰۴۹۵۷۸۲ نفر) به ازای هر ۱۴ نفر ایرانی، یک صندوق صدقات در کشور وجود دارد. بیشترین سرانه صندوق های صدقات درمناطق: استان یزد(هر پنج نفر یک صندوق)، اردبیل، ایلام و سمنان(هر هفت نفر یک صندوق)، زنجان و همدان(هر هشت نفر یک صندوق)مستقر هستند و کمترین سرانه در مناطق: سیستان و بلوچستان(هر ۲۸ نفر یک صندوق)، کردستان(هر ۲۷ نفر یک صندوق) و تهران(هر ۲۶ نفر یک صندوق) مستقر شدند.

فراوانی انواع صندوق های صدقات توزیع شده در کشور

درآمد حاصل از صندوق های صدقات

(مبالغ به میلیارد ریال)

بیشترین تعداد صندوق های صدقات در اصفهان(۴۹۹ هزار و ۸۵۴ صندوق)، خراسان رضوی(۴۲۲ هزار و ۷۷۸ صندوق) و فارس(۳۸۲ هزار و ۱۷۸ صندوق) مستقر است. از طرفی کمترین تعداد صندوق های صدقات در مناطق کردستان(۵۳ هزار و ۴۵ صندوق)، خراسان جنوبی(۶۸ هزار و ۵۸۰ صندوق)، و کهکلویه و بویر احمد(۶۸ هزار و  صندوق۶۷۷) مستقر شده اند.

سرانه صدقه

در بین مناطق کشور کرمان با ۳۲ هزار ریال، سمنان و قم با  ۲۴ هزار ریال و یزد با ۲۳ هزار ریال  رتبه های اول تا سوم را در سرانه سالانه پرداخت صدقه به خود اختصاص داده اند. از طرف دیگر، مناطق سیستان و بلوچستان با ۳ هزار ریال، کردستان با ۴ هزار ریال و آذربایجان غربی با ۷ هزار ریال کمترین سرانه سالانه پرداخت صدقه را به خود اختصاص داده اند.

با نگاهی به سنوات پیشین مشخص می شود درصد رشد پرداخت صدقه در سال ۱۳۸۳(برابر با ۴۰۳٫۵ میلیارد ریال) ۳۳ و ۹ دهم درصد نسبت به سال قبل رشد داشته است، در سال بعدی، یعنی سال ۱۳۸۴درآمد کمیته از طریق صندوق های صدقات(با ۴۸۰٫۸ میلیارد ریال) ۱۹ و ۲ دهم درصد رشد داشته است، سال ۸۴ در بین سال های مورد بررسی در اینجا کمترین رشد پرداخت صدقات را داشته است.  در سال ۱۳۸۵ مجددا روند پرداخت صدقه به صندوق های صدقات صعودی می شود. در این سال درآمد  صندوق های صدقات مجموعا با ۶۳۹٫۹ میلیارد ریال درآمد، ۳۳ و یک دهم نسبت به سال قبلی رشد داشته  است. در سال بعدی یعنی در سال ۱۳۸۶، دوباره روند رشد درآمد صندوق های صدقات فرود را تجربه می کند در این سال میزان درآمد صندوق های صدقات با ۸۰۸٫۵ میلیارد ریال نسبت به سال قبلی ۲۶ و ۳ دهم درصد رشد داشته است. در سال پایانی دوباره صعود به درصد رشد درآمد صندوق های صدقات باز می گردد. در سال مذکور صندوق های صدقات کل کشور توانسته اند ۱۰۲۴٫۴ میلیارد ریال صدقه جذب کنند که نسبت به سال قبل ۲۶ و ۷ دهم درصد رشد داشته است.

مناطق یاری رسان

تهران  ۱۷ درصد(معادل ۱۷۷۰۱۷۶۱۵ هزار ریال) از مجموعه صدقه های پرداخت شده در طول سال ۸۷ را به خود اختصاص داده است و در مقام اول ایستاده. اصفهان با ۹ درصد( برابر با ۸۹۰۸۵۱۱۴ هزار ریال) در رتبه دوم و کرمان با ۸ درصد(معادل ۸۶۶۱۹۰۲۸ هزار ریال) در رتبه سوم قرار گرفته است. از سوی دیگر  ایلام با حدود یک درصد(معادل ۵۷۲۴۶۰۷ هزار ریال)، کردستان با حدود یک درصد(معادل ۶۵۱۱۱۹۰ هزار ریال) و خراسان شمالی با حدود یک درصد( برابر با ۸۱۵۰۹۲۰ هزار ریال) در انتهای جدول ۳۲ ستونه مناطق یاری رسان قرار دارند، البته مناطقی مثل خراسان جنوبی و سیستان و بلوچستان نیز رتبه مشابه ای دارند.

مناطق یاری گیرنده

منطقه فارس با ۷۵۰ هزار و ۷۱۱ نفر مدد جو(مجموع موارد حمایت دائمی و موردی) در رتبه اول، آذربایجان شرقی با ۶۸۲ هزار و ۹۶۸ نفر (مجموع موارد حمایت دائمی و موردی) در رتبه دوم، خراسان رضوی با ۵۳۹ هزار و۷۷۵ نفر (مجموع موارد حمایت دائمی و موردی) در رتبه سوم مناطق پر تراکم از نظر حجم خدمات کمیته امداد قرار دارند. از طرفی، مناطق: سمنان با ۴۶ هزار و ۱۸۳ نفر، یزد با ۷۷ هزار و ۶۲۱ نفر و زنجان با ۸۸ هزار و ۳۶ نفر پایین ترین مناطقی هستند که در آنها کمیته امداد خدمات امدادی خود را ارایه داده است. اطلاعات دقیقتر را می توانید در نمایه ها ملاحظه فرمایید.

نمایه یک:  توزیع افراد تحت پوشش براساس منطقه

نمایه دو: توزیع صندوق ها و صدقات بر اساس منطقه

این گزارش در روزنامه پول، مورخ  ۱۲ اردیبهشت ماه ۱۳۸۹ به چاپ رسید.

واردات ابزار پزشکی؛ صادرات رب گوجه

اقلام وارداتی حیرت‌آور است. با توجه به اینکه این کشور، کشور توسعه‌یافته‌ای محسوب نمی‌شود، به نظر می‌رسد باید از آن اقلام کشاورزی یا معدنی به کشور وارد شود، اما در سال ۱۳۸۴، کالاهای صنعتی نیز به ایران از این کشور آفریقایی وارد شده است، اقلامی چون: دستگاه‌های برقی تشخیص بیماری، لامپ هاولوله‌های میکروویو، دستگاه‌های پخش صوت جیبی، ساعت، ماشین‌های محاسب و… در این سال، تراز تجاری ایران و زیمبابوه، ۲۴ به ۷۶‌درصد به نفع زیمبابوه سنگینی می‌کند.

تراز تجاری ایران و زیمباوه

این تراز تجاری ایران و زیمبابوه است.کشوری که محمود احمدی‌نژاد، به زودی قصد سفر به آن را دارد. ترازی که بررسی آن در سال‌های گذشته نوسان زیادی را نشان می‌دهد. کشوری در جنوب آفریقا با جمعیتی نزدیک به جمعیت استان تهران. واردات از این کشور ۱۳ میلیون نفری به ایران، هرگز نتوانسته بیش از دو صدم درصد از کشورهای صادرکننده کالا به ایران را به خود اختصاص بدهد. از طرفی، جمهوری اسلامی هم هرگز بیش از دو دهم درصد (در بین همه کشورها) کالا به این کشور صادر نکرده است. این رابطه تجاری مثل بسیاری از مراودات تجاری نیست، به بیانی نمی‌توان گفت که کالای منحصر به‌فردی بین دو کشور رد و بدل شده است. زیمبابوه از توتون، پنبه کوهی، حیوان زنده و… تا ابزار پزشکی به ایران  صادر کرده و در مقابل نیز ایران از ماشین‌آلات کشاورزی، صنعتی و الکترونیکی تا گوجه‌فرنگی، صابون و شامپو به این کشور صادر کرده است. اما یک نکته درخور توجه است و آن تراز تجاری به نفع این کشور جهان سومی آفریقایی است. به بیان دیگر، ایران از این کشور جهان سومی نیز به سبک بسیاری از کشورهای دیگر جهان بیشتر وارد کننده است تا صادر کننده.

نمودار چگونگی رابطه تجاری دو کشور

۱۳۸۰
سال ابتدایی مورد بررسی این نوشتار است. تراز تجاری بین دو کشور به شدت به نفع زیمبابوه تنظیم شده است. این کشور تنها دو قلم کالا به ایران صادر کرده است: پنبه کوهی و توتون و تنباکو (و مشتقات آن)، این دو قلم ارزشی بالغ بر ۴/۹ میلیون دلار داشته است. در مقابل ایران اقلامی چون: سودسوزآور، موتورسیکلت، موم پارافین، انگور خشک‌کرده، فرش، گلیم، لوازم آشپزخانه، شستنی‌های توالت یا آشپزخانه و.. به ارزش ۳۵۴ هزار دلار به این کشور وارد کرده است. سهم صادرات به زیمبابوه ۰/۰۰۸ درصد و سهم واردات از این کشور ۰/۰۲ درصد از بین کشورهای جهان است که با ایران رابطه تجاری داشتند.

۱۳۸۱
وضعیت تراز تجاری دو کشور در این سال ۷درصد به نفع ایران تغییر می‌کند. زیمبابوه همچنان پنبه کوهی به ایران وارد می‌کند، اما جای توتون را گرافیت گرفته است. این دو قلم کالا، مجموعا ۱/۳ میلیون دلار ارزش داشته است، زیمبابوه در این سال ۰/۰۰۶ درصد از کل واردات به کشورمان را از آن خود کرده است. در مقابل ایران که در این سال وضعیت بهتری دارد، ۲۳۳ هزار دلار انواع کالا نظیر همانکه سال ۱۳۸۰ به زیمبابوه صادر کرده بود، به این کشور آفریقایی صادر کرده است. اگرچه تراز تجاری دو کشور به نفع ایران شده است، اما هم صادرات و هم واردات کاهش چشمگیری نسبت به سال گذشته داشته است. اختلاف بین صادرات و واردات بین ایران و زیمبابوه در این سال برابر با  ۱/۱  میلیون دلار است.

۱۳۸۲
در این سال، واردات از زیمبابوه رشد چشمگیری دارد، اما صادرات به آن کشور تغییر چندانی نکرده است. پنبه کوهی و توتون و تنباکو اقلام اصلی وارد شده از زیمبابوه هستند، اما در ردیف سوم، ۲۰۰ کیلو حیوانات زنده (ذیل تعرفه ۰۱۰۶۹۰) به ارزش  ۹/۳ هزار دلار به ایران وارد شده است. ارزش کل واردات از زیمبابوه حدود چهارمیلیون دلار بوده است و این حجم، تقریبا ۰/۰۱  از کل واردات ایران از کشورهای جهان است. در مقابل نیز ایران ۵۷۱هزار دلار کالا نظیر: مواد شیمیایی، موتور سیکلت‌ها، فرش و کف‌پوش‌ها، میوه‌جات مثل: گوجه‌فرنگی، خربزه و شیرینی‌ها را به این کشور صادر کرده است.

۱۳۸۳
سال ۸۳ است، سال برتری تجاری ایران نسبت به زیمبابوه، در هیچ سالی در هشت سال مورد بررسی در این گزارش، تراز تجاری ایران و زیمبابوه، این چنین به نفع ایران تنظیم نشده است. صادرات ایران به زیمبابوه  ۹۷‌ درصد این رابطه دو طرفه را به خود اختصاص داده است. از سوی دیگر، ارزش صادرات نیز به طرز بی‌سابقه‌ای افزایش یافته است. در این سال ایران ۱۸  میلیون دلار کالا به این کشور جهان سومی صادر کرده، اقلامی چون: ماشین‌آلات کشاورزی و صنعتی، مواد شوینده و بهداشتی، فرش و وسایل الکترونیکی. سهم زیمبابوه از صادرات ایران نسبت به کل جهان در این سال ۰/۲ درصد است.  در مقابل واردات از زیمبابوه به طرز قابل توجهی کاهش یافته است. در این سال، این کشور مجموعا ۴۹۹ هزار دلار توتون و تنباکو به ایران وارد کرده است. این یعنی  ۰/۰۰۱ درصد از کل واردات ایران در آن سال.

۱۳۸۴
آنقدرها که صادرات به زیمبابوه کاهش یافته، واردات از آن افزایش نیافته است. در واقع، صادرات به این کشور نوسان حیرت‌آور خود را از دست داده است، اما در مقابل، واردات از آن رشد قابل قبولی نسبت به سال‌های مشابه داشته است.در این سال، مجموعا یک‌میلیون کالا از زیمبابوه به کشورمان وارد شده، اگرچه رشد واردات از زیمبابوه زیاد حیرت‌آور نیست، اما اقلام وارداتی حیرت‌آور است. با توجه به اینکه این کشور، کشور توسعه‌یافته‌ای محسوب نمی‌شود، به نظر می‌رسد باید از آن اقلام کشاورزی یا معدنی به کشور وارد شود، اما در سال ۱۳۸۴، کالاهای صنعتی نیز به ایران از این کشور آفریقایی وارد شده است، اقلامی چون: دستگاه‌های برقی تشخیص بیماری، لامپ هاولوله‌های میکروویو، دستگاه‌های پخش صوت جیبی، ساعت، ماشین‌های محاسب و… در این سال، تراز تجاری ایران و زیمبابوه، ۲۴ به ۷۶‌درصد به نفع زیمبابوه سنگینی می‌کند. ایران نیز در این سال اقلامی را چون گذشته، به ارزش ۳۶۱هزار دلار به این کشور صادر کرده است. نکته قابل توجه آنکه، دیگر ماشین‌آلات صنعتی، صدرنشین اقلام صادراتی به زیمبابوه نیستند.

۱۳۸۵
صادرات ایران به زیمبابوه تقریبا نسبت به سال قبل نصف شده است، در مقابل واردات از آن کشور حدودا سه‌میلیون دلار افزایش داشته و به رقم کم‌سابقه  ۳/۸ میلیون دلار رسیده است. البته شایان ذکر است، در این سال، به‌طور کلی واردات از تمامی کشورها افزایش داشته، با این حال سهم زیمبابوه از ارزش واردات کشورهای جهان به ایران ۰/۰۰۹ درصد است.
توتون تنباکو، فر و خوراک‌پز، ماشین ریش‌تراش و… اقلام وارداتی از زیمبابوه هستند. در مقابل: موتورسیکلت،کولرآبی، مواد شیمیایی، سوهان چوب و… اقلام صادراتی ایران به زیمبابوه هستند که ارزشی حدود ۱۷۴هزار دلار را به خود اختصاص داده است.

۱۳۸۶
در این سال، واردات و صادرات هر دو به‌طرز قابل‌توجهی کاهش یافتند. رتبه ایران در تراز تجاری دو کشور بهبود یافته، سهم ایران از این مبادلات ۸۸‌درصد است. ۸۸‌درصد صادرات اقلامی نظیر: پسته، پیاز و موسیر، فرش و مواد شیمیایی به ارزش ۳۳۸ هزار دلار. در مقابل زیمبابوه ابزارآلات صنعتی نظیر جعبه دنده، بلبرینگ و یراق آلات، وسایل تزئینی مثل شمع‌های جرقه‌زن و… به ارزش ۴۸ هزار دلار به ایران وارد کرده است.

۱۳۸۷
در سال ۱۳۸۷ سهم ایران از مبادلات تجاری  دو کشور ۴۸‌درصد است. ۴۸‌درصد صادرات با ارزشی برابر با ۲۸۵هزار دلار انواع: رنگ، موتور سیکلت، میوه‌جات، رب و آب‌میوه، آدامس و… در مقابل نیز زیمبابوه ۳۰۹هزار دلار کالاهایی نظیر پروفیل، رادیاتور، قطعات و ماشین‌آلات صنعتی و… به ایران وارد کرده است.

۱۳۸۸
در سال ۸۸، دوباره فاصله صادرات و واردات ایران و زیمبابوه افزایش می‌یابد. تنها تفاوت این دو حدود یک‌میلیون دلار است. سهم ایران ۴۱‌درصد و سهم زیمبابوه ۵۹‌درصد است. زیمبابوه اقلامی چون: توتون و تنباکو، اقلام صنعتی، مصنوعات نساجی و…به ایران به ارزش  ۳/۵ میلیون دلار به ایران وارد کرده است. در مقابل ایران سهم ۴۱درصدی خود را از این مبادلات با کالاهایی نظیر تراکتور، گاوآهن، مواد شیمیایی و… به ارزش ۲/۴ میلیون دلار پر کرده است.

میزان صادرات و درصد(از کل صادرات) به زیمباوه از ایران

میزان واردات و درصد(از کل واردات) از زیمباوه

تفاوت صادرات و واردات بین ایران و زیمباوه

*ارقام به دلار

* ارقام بر اساس آمار گمرک جمهوری اسلامی ایران

———–

این گزارش در روزنامه پول، مورخ دوم اردیبهشت ۱۳۸۹ به چاپ رسید.

کیلویی ۵۰۰ تومان خون صادر می کنیم

صادرات ۱۳ هزارتن خون ایرانی به کشورهای جنگ زده

کشورهای اصلی مقصد خون ایرانی بر اساس ارزش صادرات

مشخص نیست این خون ها در کدام سازمان جمع آوری می شود، اما صادرات آن زمانی که در گمرک به ثبت رسیده است، به معنای آن است که کالایی با وزنی مشخص ـ توسط فروشنده ای نامشخص ـ  با ارزشی مشخص، فروخته و بهای آن دریافت شده است.

صادرات نزدیک به ۱۳ میلیون کیلو خون ایرانی، اتفاق حیرت آوری است که طی چهار تا پنج سال گذشته رخ داده است. به راستی این میزان خون در اختیار چه شرکت یا سازمان و ارگانی می تواند باشد؟ در آمار گمرک نامی از صادر کننده خون برده نشده است. از طرفی، حجم بزرگ خون صادر شده(برابر با ۱۳ هزار تن) و مقایسه آن با میانگین ارزش هر کیلوی آن(کمتر از هزارتومان) این فرضیه را که خون های صادر شده فراوری خاصی شده باشند را رد می کند.

در ایران خرید و فروش خون انسان زیاد معمول نیست و معتبرترین متولی دریافت خون از مردم کشورمان سازمان انتقال خون است که آن هم بابت خون های دریافتی پولی را به اهداء کنندگان پرداخت نمی کند. از طرفی در آمار گمرک بین خون انسان و حیوان تفکیکی قائل نشده است، همچنین نام صادرکننده خون نیز مشخص نشده است. تمام اینها، ارایه تصویری روشن از این مبادلات خونی و تجاری را دشوار می کند.  آنچه مشخص است، تمامی این صادرات ذیل تعرفه «۳۰۰۲۹۰۰۰ » و تحت عنوان «خون انسان و خون حیوان»انجام شده است.

در سال ۱۳۸۷ سود بازرگانی کیسه خون به صفر می رسد. کیسه های خون در واقع ظرف هایی هستند که خون در آنها قرار می گیرد. براساس این تصویب نامه که در تاریخ سیزدهم مهرماه سال ۱۳۸۷ به امضای رییس جمهور وقت رسیده است، وزرای عضو کمیسیون ماده (۱) آیین‌نامه اجرایی قانون مقررات صـادرات و واردات بـه استناد اصل یکصد و سی و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و با رعایـت تصویـب‌نامه شمـاره ۲۵۳۳۸/ت۲۴۷۹۴هـ مورخ ۲۹/۵/۱۳۸۰ تصویب نمودند: سود بازرگانی کیسه خون مشمول ردیف ۳۹۲۳۲۹۱۰ تعرفه از شانزده درصد (۱۶%) به صفر درصد کاهش می‌یابد. این تصـویب‌نامه در تاریخ ۸/۷/۱۳۸۷ به تـأییـد ریاست جمهوری وقت رسیده‌است.

ابتدای این هفته گزارشی در همین روزنامه به چاپ رسید که از واردات خون به کشور حکایت داشت، برخی استدلال می کنند که خون هایی که از کشورهای اروپایی و آمریکایی به کشورمان وارد شده است، خونی است که از ایران به آن کشورها صادر و پس از آن دوباره به کشورمان وارد شده است. اما با بررسی جداول گمرک مشخص می شود که خونی به هیچ یک از کشورهای وارد کننده خون به ایران صادر نشده است.

به عبارت دیگر، در حالی که ایران خون را از کشورهایی چون: انگلیس، سوییس، فرانسه، آمریکاو… با قیمت متوسط هر کیلو ۱۹۰ دلار وارد می کند، در مقابل خون را به کشورهایی چون: افغانستان، تاجیکستان، ترکمنستان و… به قیمت کمتر از یک دلار صادر می کند!

مشخص نیست این خون ها در کدام سازمان جمع آوری می شود، اما صادرات آن زمانی که در گمرک به ثبت رسیده است، به معنای آن است که کالایی با وزنی مشخص ـ توسط فروشنده ای نامشخص ـ  با ارزشی مشخص، فروخته و بهای آن دریافت شده است.

میزان کل صادرات خون از سال ۱۳۸۴ تا بهمن ۱۳۸۸(براساس ارزش صادرات)

۱۳۸۴

در سال ۸۴، مجموعا ۶/۲ هزارتن خون به کشورهای: افغانستان، ترکمنستان، تاجیکستان، آذربایجان وعراق صادر شده است. ارزش این خون ها نزدیک به ۵/۱ میلیون دلار بوده است، به عبارت دیگر، میان قیمت هر کیلو خون صادراتی در گمرک نیم دلار بوده است! نیم دلار برابر با ۵۰۰ تومان در کشورخودمان است، که کمتر از قیمت یک بطری نوشابه گازدار است!

۱۳۸۵

در سال ۸۵، صادرات خون رشد چشمگیری دارد، به طوری که در این سال، صادرات این کالا به کشورهای: افغانستان، تاجیکستان، ترکمنستان و عراق حدودا نیم میلیون دلار افزایش داشته است. وزن کل صادرات خون به کشورهای مزبور برابر با ۲/۲ هزار تن بوده است. میانگین قیمت خون ایرانی صادراتی در این سال حدود ۹/۰ دلار بوده که تقریبا با قیمت یک بطری نوشابه خانواده برابری می کند.

۱۳۸۶

در سال ۸۶، رشد صادرات خون ادامه دارد. مقاصد خون ایرانی به ترتیب ارزش صادرات عبارت است از: افغانستان، تاجیکستان و ترکمنستان. ارزش کل صادرات خون به این سه کشور برابر با ۲/۲ میلیون دلار است و وزن خون های صادراتی حدود ۵/۲ هزارتن بوده است. در این سال هم خریداران خارجی حاضر نشدند حتی یک دلار برای خون های صادراتی ایرانی پرداخت کنند و میانگین قیمت خون های ایرانی برای هر کیلو ۹/۰ دلار است.

۱۳۸۷

در این سال اتفاق جالبی رخ می دهد. اگرچه صادرات خون ایرانی نسبت به سال گذشته(یعنی سال ۱۳۸۶) تغییر چندانی نکرده است، اما مقدمه سالی دیگر است. سالی که در آن صادرات خون ایرانی رشد چشمگیری دارد. در همین سال است  که سود بازرگانی کیسه خون به صفر می رسد. کیسه های خون در واقع ظرف هایی هستند که خون در آنها قرار می گیرد. براساس این تصویب نامه که در تاریخ سیزدهم مهرماه سال ۱۳۸۷ به امضای رییس جمهور وقت رسیده است، وزرای عضو کمیسیون ماده (۱) آیین‌نامه اجرایی قانون مقررات صـادرات و واردات بـه استناد اصل یکصد و سی و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و با رعایـت تصویـب‌نامه شمـاره ۲۵۳۳۸/ت۲۴۷۹۴هـ مورخ ۲۹/۵/۱۳۸۰ تصویب نمودند: سود بازرگانی کیسه خون مشمول ردیف ۳۹۲۳۲۹۱۰ تعرفه از شانزده درصد (۱۶%) به صفر درصد کاهش می‌یابد. این تصـویب‌نامه در تاریخ ۸/۷/۱۳۸۷ به تـأییـد ریاست جمهوری وقت رسیده‌است.

به هر تقدیر در این سال مجموعا نزدیک به ۴/۲ هزار تن خون به کشورهای: افغانستان، تاجیکستان، ترکمنستان، عراق و امارات متحده عربی به ارزش ۲/۲ میلیون دلار صادر شده است. قیمت متوسط هر کیلو خون ایرانی همچنان ۹/۰ دلار است.

۱۳۸۸

آمار کل صادرات سال ۱۳۸۸ هنوز منتشر نشده است و آماری که در دست است، تا بهمن ماه این سال را روایت می کند. اما در همین حد هم صادرات خون در این سال رشد فوق العاده ای یافته است. در سال گذشته، صادرات خون با نزدیک به ۷۰۰ هزار کیلو گرم به رقم بی سابقه ۳ هزار تن رسید. مقاصد خون ایرانی در این سال عبارتند از: افغانستان، تاجیکستان، ترکمنستانو عراق. میانگین ارزش خون ایرانی در این مبادلات همچنان زیر یک دلار است. با این تفاوت که در سال گذشته، سود بازرگانی کیسه های حمل خون به صفر رسیده است.

کشورهای مقصد خون های صادراتی ایران به تفکیک از سال ۱۳۸۴ تا بهمن ماه ۱۳۸۸

۱۳۸۴

۱۳۸۵

۱۳۸۶

۱۳۸۷

۱۳۸۸

کشورهای مقصد خون ایرانی طی سال های ۱۳۸۴ تا بهمن ماه ۱۳۸۸

جدول کل صادرات خون از سال ۱۳۸۴ تا بهمن ماه ۱۳۸۸

در این جدول، تفاوت ارزش هر کیلو خون ایرانی و خارجی را مشاهده می کنید.

*به تومان

تمامی آمار مورد استفاده در این گزارش از آمار رسمی گمرک جمهوری اسلامی ایران اخذ شده است.

این گزارش در روزنامه پول، مورخ ۲۴ فروردین ۱۳۸۹ به چاپ رسید